Wschodnie rubieże - dzień 1 - Jarosław - Roztocze

odkąd odkryłem połączenia pociągów ze wschodem, zapaliła mi się lampka - a gdyby tak wsiąść do pociągu z rowerami i zacząć penetrować wschód? Wysoką pozycję miał wypad w tamte rejony - Lublin, Rzeszów, Przemyśl... bez znaczenia, byle na wschód. Ponieważ mieliśmy nieco nadgodzin, postanowiliśmy je wybrać w miniony piątek. Ranny pociąg do Jarosławia. Już zakup biletów wróżył dobrze. Nowy portal, czytelny proces, kilka klików i bilety kupione. Wszystko widać jak na dłonie, gdzie siedzę, gdzie są rowery, ba nawet rowery mają swoją "miejscówkę". No no... tu zaszła zmiana. Się okaże. Co prawda przyjechał inny wagon, niż ten na obrazku, miał być bez przedziałów, był z przedziałami i na ostatnim z nich wisiała kartka - że dla rowerów. Wpakowałem tam nasze rumaki, położyliśmy się na kanapach i tak się jechało. Nawet usnąłem w okolicach Krakowa. Jarosław. Wysiadamy. Zdjęcie do Rodziców, niespodzianka, a oni nad morzem się wylegiwują. Jedziemy przez miasto - oj marne marne. Prowadzi nas ładna trasa rowerowa do Radawy. Podjeżdżamy zobaczyć stare drzewa za Wiązownicę. Fotografuję starą chatę, w pewnym momencie za moimi plecami pojawia się samochód, pan podjeżdża obok mnie i pyta co fotografuję. 

- Ładna chata - odpowiadam 

- To kupujcie! Nie odpowiedziałem, nie lubię jałowych dyskusji, poza tym w Polsce jestem introwertykiem. 

Za Radawą jest ładny las, nie ma on nic z dzikości, czy naturalności, jednak jest trochę zwierzyny, jest wycinka, ale nie bije ona po oczach. Jest pusto. Za Dachnowem jedziemy już polami, ogromne połacie nas otaczają, gdzieś w oddali majaczy Ukraina ze swoim dramatem, kilka kilometrów dalej i względny spokój. Co za wrażenie i jakby nie było - luksus. Jest ciepło, w końcu. Obiad jemy w Cieszanowie, jesteśmy tak głodni, że bierzemy dwa dania i ciepłą herbatę. Na 3 dni mamy tylko małe plecaki, nie mamy sakw, tylko małą torebkę przy Pani rowerze. Wystarcza. Liczę, że miejsce gdzie śpimy zapewni nam resztę i tak jest. Objeżdżamy ryneczek w Ciechanowie, jest około 17.00, totalna cisza i pustka. Oni tu nie znają pojęcia korków ulicznych. Inne życie. Na całej trasie widzieliśmy raptem 2 kolarzy turystów. Wchodzimy jeszcze na wieżę widokową za Cieszanowem i prosto do naszego hmm hotelu, tak bym to nazwał. Pani za ladą żołnierskim tonem "śniadania są od 9". Kolosalna różnica do zeszłego tygodnia, jak byliśmy ugoszczeni w Rajeckich Teplicach, na korzyść tych drugich.