Ruda Śląska - Lipiny

było to 28.12, nadrabiam zaległości, bo mam ich sporo. Wtedy rozpocząłem mój kolejny, ale krótki urlop noworoczny. Pomyślałem sobie - jadę na street photo shooting, znam takie miejsca. Pani mówi - to ja wybiorę nadgodziny i pojadę z Tobą. ??? złoto dziewczyna. Jak powiedziała, tak zrobiła. O 10.40 siedzieliśmy już w pociągu zmierzającym do Rudy. Wystarczyło zejść z peronu i już pierwsze kadry się pojawiły. Wciąż szukam czegoś z wrażeniami. Ruda wygląda ładnie, odnowione bloki, osiedla, z których wieje dobre feng shui. Jak ja grałem w piłkę, to bramki mieliśmy z kamieni i zawsze była awantura - czy był gol, czy nie. Nikogo nie interesowało, by zespawać nam 3 rurki i postawić bramkę. Krótko mówiąc - osiedle Mickiewicza w Rudzie całkiem pozytywnie oceniam. Wyczytałem o osiedlu Kaufhaus przygotowując się wyprawy, dotarliśmy i tam. Mieszane uczucia - smutek, żal, że tak ludzie żyją, że tak wygląda świat w tym kraju w XXI wieku, z drugiej strony jakaś nostalgia, tak wyglądał ten rejon 100 lat temu. Jest także taka fotograficzna ciekawość, a może zadziorność, odwaga, by wejść, podejść, zrobić zdjęcie. Powtarzam sobie, że pokazuję rzeczywistość z poszanowaniem ludzi. Ciekawe miejsce - jednym słowem, naprawdę warto się przejść, nic nam nie grozi.

Ciekawiej robi się w Lipinach. Tam usiedliśmy na przystanku, zjedliśmy po świątecznym ciastku i w teren. Żarty się skończyły. Ulica Chorzowska, kto nie był... Weszliśmy do sklepiku, postanowiłem puścić totka, a może? tutaj? zagaduję sprzedawczynię - widzę, że sklep otwarty o 23. Ciekaw jestem, jak tu jest na tej ulicy o takiej porze... Patrzy, jak na kosmitę. "Dobrze jest, normalnie" - odpowiada ze zdziwieniem. Sorki, że pytam, tak tylko sobie pomyślałem. Chciałem zagadać. Klientela tego sklepu zgodnie z oczekiwaniami po jeden rodzaj asortymentu głównie przychodzi, zresztą widać po półkach, jaki popyt, taka podaż. Są też inne, milsze chwile - jest bar zdaje się nazywał "Kurczak", weszliśmy, bo zgłodniałem. Jak wszedłem, tak rozbolała mnie głowa, mocny zapach olejów, zaduchu... ale miła pani przedstawiła menu, zjadłbym naprawdę, ale ten zapach, a jeszcze mamy gdzie chodzić, Pani chce iść aż do Kochłowic. Jak robiłem zdjęcia Chorzowskiej, to jeden z lokalsów, przystanął, uśmiechnął się, dał gest ręką, bym kadrował, on nie wejdzie w kadr. Pozory mylą albo to ja mam dar wtapiania się w tłum i czuję się dobrze w Ugandyjski Kasese, na Chorzowskiej w Lipinach i w Hobart w porcie. Doszliśmy do Świętochłowic, gdzie wsiedliśmy w tramwaj i tym samym rozpoczęliśmy naszą podróż do domu. Te kadry i wrażenia trzymały mnie kilka dni, ale rzeczywistość szybko doprowadziła mnie do pionu.

.

Zdjęcia robione Pentaxem 50mm f1.8, ma jakieś pół wieku, lecz fantastycznie się nim robi zdjęcia na pełnoklatkowym Nikonie.