Wiedeń

to było 9-10. grudnia, 2 tygodnie po naszym powrocie z Nowej Zelandii. Jednak nadrabiam zaległości, bo jak nie teraz... to się długo nie wygrzebię. Napiszę krótko. W końcu po kilku latach rozmyślań - pojechaliśmy do Wiednia. W erze covidu mieliśmy już bilety kupione, ale Austria się zamknęła... no i czekaliśmy. Rok temu jakoś nie wyszło, pamiętam jak dziś jak leżałem u progu Mt Field National Park w łóżko w naszym pokoiku na Tasmanii i chciałem kupić bilety na PKP przez internet. Ha! zapomnij. Teraz Tata pomógł, kupił będąc w Polsce, ja w drugą stronę i tak wybraliśmy się z Rodzicami na weekend do Wiednia, na jarmarki. Najpierw hotel, ale nie ma wolnych pokoi w sobotni poranek, zostawiliśmy bagaże i hop do metra do centrum. Dziki tłum. Ogromne tłumy, wszędzie. Do kawiarnii, tych z Lonely Planet - kolejka zawijana. I co z tego, że pada deszcz, stoją. Myśmy później też stali chcąc zjeść sznycel. No bo jak to co innego? Coffee Pirates - taka kawiarnia, palarnia, nasze odkrycie. Stamtąd przywiozłem Rwandę. Byliśmy w sklepie Omegi, tych od zegarków. Wielki szacunek za to, jak mnie obsłużyli, mimo że nie kupiłem nic ostatecznie - podejście do klienta pierwsza klasa, a byłem zapewne jednym z wielu, którzy oglądali. Po południu pojechaliśmy z Rodzicami do hotelu, krótka przerwa i my znowu hop na miasto. Tym razem już mniej ludzi, warto było. Zakamarki Wiednia po zmroku pachną winem. I nic w tym nie ma złego. Drugi dzień po obfitym śniadaniu, to msza, która trwała półtora godziny, prowadzona przez filipińskiego księdza po angielsku, później metrem do Belwederu na ostatni akcent jarmarków. Ulica Prinz Eugen, ulica ambasad, robi wrażenie. Pochodziliśmy po parku, ludzi tyle samo, co w sobotę. Ale na pocieszenie - wystarczy wejść w boczną uliczkę i jest przyjemniej. Na obiad - wzorem Nowej Zelandii - żeberka. Na dworcu czekając na pociąg opanowaliśmy Starbucksa. Wracając mieliśmy swoją kabinę, można wyciągnąć. Wyjechaliśmy z Wiednia z małym opóźnieniem, ostatni wagon się popsuł i kazali ludziom się rozsiąść po innych wagonach. Fajnie było!

Wyjazd to był zdecydowanie nie "photo trip", więc zdjęcia mocno sprawozdawcze, niż artystyczne.