Kraków inaczej

muszę wybrać 2 dni wolnego za Święta, więc był piątek, czyli wczoraj i wtorek, czyli świętowanie. Oj bardzo się te dni przydadzą. Na liście zimowych wypraw mamy Kraków. Hmmm byłem milion razy, czymże może nas zachwycić? A tu proszę, wszystko było inne. Kraków bez auta, czyli pociągami i już robi się ciekawie. te pociągi, to pewnie za Theroux. Wychodzimy z dworca, zakładam obiektyw - pada. Nie pójdziemy na Kopiec Kościuszki, ostatni, który nam został do "zdobycia". Pusty Kraków, pusty rynek, jakże miło! Jest jeden główny powód naszej podróży do Krakowa, a nawet 2 - muzea. Urlop i do muzeum? Czy ja się starzeję? Bardzo chciałem do nich pójść - wystawa monet Czapskiego i muzeum etnograficzne z fotografiami z życia dawnej wsi. Nie publikuję tu zdjęć z obu miejsc, bo nawet nie wiem czy wolno? Ciche, spokojne miejsca. Mówię Pani, że dziś to jak na emeryturze, inni biegną do pracy, a my pod prąd, nigdzie się nie spiesząc delektujemy się każdą chwilą. Jak pięknie! Muzeum Czapskiego robi wrażenie, eksponaty tam prezentowane to tylko mały fragment jego kolekcji. Spędzamy tam ponad 2 godziny. Gdzie teraz? Kawa? znalazłem coś na Felicjanek. Nigdy tu nie byliśmy. Pytam o dripa, nie ma, ale mówi pani, ze za rogiem mają drugi lokal i tam dripa wypijemy. Istotnie. Lokal jeszcze przypomina komunistyczny sklep, siadamy, przeglądamy magazyny turystyczne analizując ciekawe kierunki. Felicjanek, ulica na którą wrócimy. Zmierzamy na Kazimierz, muzeum etnograficzne. Jak się żyło dawniej na wsi - eksponaty, stroje, trochę - za mało - zdjęć, dziwni ludzie tam to zwiedzają, wśród my - dziwaki na swój sposób. Świetnie spędzony czas, nawet potrafiło mnie to zaciekawić. Dziwię się tym paniom, które tam stoją. Patrzą na gości, słowa nie powiedzą i tak cały dzień... mam nadzieję, że coś kreatywnego też robią, bo tak tylko stać? Wreszcie mieliśmy czas pochodzić po Kazimierzu, przed siebie uliczkami. Nie przeszkadzają mi rozlatujące się kamienice, graffiti. Odkryłem bazylikę, obok której tydzień temu nocowałem na delegacji w Krakowie. Nie wiedziałem, że tam taki wielki kościół. No i Karma. Mała lokalna palarnia w starej kamienicy, do której po zmroku niektórzy baliby się wejść. Pogadaliśmy rzeczowo z panią za ladą, nawet dała naparstek dripa do skosztowania. Tam wrócimy! Kierując swoje kroki ku dworcu idziemy do restauracji niedaleko ambasady USA. Mam coś takiego, że jak jestem sam i dobrze tam mi albo dobrze zjem, to się dla mnie nie liczy, musimy tam pójść razem z Panią. Kogel Mogel, polecam. Odlot kulinarny. W pociągu padłem. Zegarek pokazał 17000 kroków, na telefonie nie śledziłem, bo miałem słabą baterię. Jednakże to był bez wątpienia najlepszy Kraków, jaki mieliśmy do tej pory i chce się wrócić.