Tasmania II - dzień 21 - 17.11 - Rocky Cape National Park

Spałem wyśmienicie. Zjedliśmy skromne śniadanie (czemu tu nie dają bacon i egg?) i pojechaliśmy na Sisters beach, mała wioska, sporo biednych domów i to wychodzących wprost na plażę, kilka nawet na sprzedaż. Na końcu drogi duży parking i kilka samochodów. Nawet nie widać, że jesteśmy u progu parku narodowego. Ten sygnał okazał się później dość istotny. Gdzie tu iść? Dobrze, że mam mapy.cz i mogę śledzić swoje kroki. Idziemy najpierw do Wet Cave, lecz nie wchodzę, nie jestem fanem jaskiń. Później do góry, aby następnie zejść na plażę - idziemy przez Anniversary Bay Circuit i później Rocky Cape Coastal Route. Widokowo - trasa jest wyborna i moim zdaniem bije cały Półwysep Tasmana. Jednak nawigacyjnie - koszmar. Jest odpływ, co ratuje nam skórę. Niektóre kawałki lądem są nie do przejścia, krzewy zarosły ścieżkę, nie widać gdzie robimy kolejny krok, a myślę, że węże też tu są. Idziemy praktycznie cały czas dnem morza, które jest odsłonięte. Frajda co nie miara, ale tez trudność. Skały są ostre i nie ufam im, mały błąd i co najmniej zranienie. Kolory… zlewa się po pomarańczowy osad skał, ich naturalny brąz i żółć, zieleń glonów i lazur morza. Obłęd. Nic, tylko pstrykać zdjęcia. Dodatkowo brązowa słodka woda ze wzgórz spływa do morza (Cieśnina Bassa). Poezja fotograficzna. Na końcu Coastal Route jest znak. Siadamy, robimy przerwę. Idzie nam się wolno, nie da się szybciej. Piasek też robi swoje. Zresztą na Overland nauczyłem się wolno chodzić po górach i delektować się widokami. Przerwa, lunch, zjadamy zaległe tuńczyki w puszkach. Żegnamy się tutaj z brzegiem morza, idziemy do góry na Tinkers Lookout. Na tym odcinku mijamy 4 osoby, jedyne osoby, które spotkaliśmy podczas całego dnia. Na Lookout roztacza się widok na całą okolicę - jest denat, jest Sisters Beach i jest górka, która nam się spodobała, nie z nazwy, ale z kształtu - St. Valentines Peak, która formuje ładny stożek. Stąd idziemy do auta jakieś 2 godziny przez niski busz w upale. Sudety i Kaczawa nie znikają z tematów naszych pogawędek. Tak to jest, będąc tu myślimy o tym, gdzie pojedziemy w Polsce. Normalne. Naprawdę ładna to trasa w mało ogarniętym parku narodowym. Słabo to tu jest zorganizowane w porównaniu do innych Parków. Muszę przyznać, że okolica Wynyard i Stanley to najładniejsze tereny, jakie widzimy podczas naszego pobytu. To tasmańska wieś, są pola i farmy przy morzu. Wyborne miejsce. Pod koniec dnia podjeżdżamy jeszcze pod latarnię morską Table Cape. Kilka zdjęć i wracamy do domu na obiad. To był długi dzień. Myślimy jeszcze co jutro, bo ma być pogoda, mamy jeden dzień zapasu (przez niezrobienie Kelly Basin). Od jutra śpimy w Deloraine i bardzo chcemy wejść i zobaczyć Central Plateau, miejsce, którego kompletnie nie rozeznaliśmy 9 lat temu.