Ostatni taki weekend w 2017 - Góry Złote - dzień 1 - Smrek i Rudawiec

co to była za tydzień! a raczej 2. Ciężkie 5 dni, później weekend w Stuttgarcie z przeżyciami w Krakowie na lotnisku (lot = paszport = Pani; inaczej się nie da), powrót, super intensywne 5 dni pracy z dwoma kolacjami, 12 dni bez przerwy na sen. Kosmos. Ponad moje siły. Ale co, ja nie dam rady??? Przez te dni raz czułem się dobrze, raz gorzej, łyknąłem kilka tabletek i była poprawa. Ponieważ w czwartek 28-ego czułem się totalnie zmęczony, ale w miarę zdrowy, spakowaliśmy się i dzień później po robocie - wio! Lądek Zdrój. Marzyłem o jesiennym weekendzie tam od półtora roku, od tej podróży. Dotarliśmy szybko, nocny spacer po miasteczku, a mieszkaliśmy tuż obok down town. Odkrywam mój aparat, sensacją było to, że mogę robić zdjęcia z ręki nocą z naświetlaniem 2 sek. nowa stabilizacja. Szok. Rano. Czuję się jako tako, o japońsku. Idziemy na szlak. Ten sam, który chciałem przejść wiosną. Wtedy zadzwoniłem i usłyszałem - "Paaaaanie, 2 metry śniegu, nie do przejścia". Teraz jest ten moment, złote Góry Złote. Jedziemy na "koniec świata", czyli do Bielic. Odkąd zacząłem eksplorować mapy Kotliny Kłodzkiej zawsze chciałem poznać drogę ze Stronia Śląskiego do Bielic właśnie. Do nikąd. Ale jest klimat. Czas się zatrzymał. Kilka miejsc do spania, cisza i spokój, to czego szukam w górach. Jakie tam góry, pagórki raptem. Ale wystarczy. Najpierw szukamy zielonego szlaku, trochę na dziko, ale doszliśmy. Chciałem iść jeszcze na Kowadło, ale poszliśmy w złą stroną. Zacząłem się gorzej czuć, mimo słonecznej pogody - wiało i to solidnie. Ale ja nie zawrócę. Tak już mam. Kolorowo. Złote drzewa wszędzie, jest naprawdę ładnie. Sporo ludzi na szlaku, grzybów także. Nie cierpię grzybów! Nie smakują mi nic a nic. Jak to mówił mój dziadek - jak mi coś nie podchodzi, to tego nie jem. Zbierać jeszcze mogę. Rudawiec. Najwyższy szczyt Gór Bialskich. Byliśmy tam 6 lat temu. Niesamowite. Góra specyficzna, bardzo ją lubię. Panuje cisza. Przebijamy się przez borowinę, by znaleźć jakąś polankę. Siadamy. Patrzymy w dal. Jest pięknie. Szczególnie teraz - jesienią. Zejście do auta, równie ładne, polecam na jednodniową trasę właśnie na Rudawiec. Wieczorem byłem już zmęczony i coś mnie brało. Po wieczornym kościele mieliśmy ochotę na kawę. Bardzo ciekawa kawiarnia w Lądku na rynku - Dom Klahra. Wbijamy. Słyszymy - wszystkie miejsca wyprzedane, mamy koncert. No wiecie co? Tego bym nie przypuszczał. Ale dobrze, niech im się wiedzie. Przyjedziemy tam jeszcze. Tak minął dzień, złoty.