Góry Złote - dzień 2 - Złoty Stok - Przełęcz Pod Trzeboniem, Paczków & Nysa

Wstaliśmy rano nieco obolali, krętą drogą jedziemy do Złotego Stoku, po drodze mijamy miejsce wypadku Bublewicza. W samym Złotym Stoku ciężko dopatrzeć się zielonego szlaku. Parkujemy na rynku, pustym rynku i idziemy. Tu po minięciu ostatnich domów po lewej stronie mamy park linowy, a po prawej wejście w głąb góry, kraty, kłódka a za nimi ciemność. Stara sztolnia ? Szyb wentylacyjny ? Te tereny kryją wiele tajemnic. Nie spodziewamy się wielkich trudności, idziemy malowniczym, pustym, bezlistnym lasem, mijając po drodze małe pagórki. Mija nas jedna biegaczka, którą dwukrotnie widzieliśmy wczoraj. Dochodzimy do małego skrzyżowania szlaków, decydujemy się, że Jawornik Wielki zdobędziemy innym razem idąc jednocześnie raz jeszcze na Borówkową. Schodzimy żółtym szlakiem. Po minięciu pierwszych domów jest boisko po lewej stronie, za nim roztacza się widok na okoliczne domy. Widzę oczami wyobraźni bardzo ładny kadr. Na boisku siedzi grupka "kałamarzy" jak to mówi mój Tata. Przechodzę obok nich szukając dobrego miejsca na małym wzniesieniu, aby zrobić dobre zdjęcia. Nagle słyszę za plecami:
- Plosze panaaaa... a gdzie można kupić taką czapkę ?
Mam na głowie buff (ja to nazywam "headem")
- Wszędzie, w wielu sklepach - odpowiadam
- A w jakich sklepaaaach ? - kolejne pytanie, z wyraźnym ciągnięciem ostatniej sylaby
- Turystycznych - przyznaję, nie miałem ochoty na dyskusję, chciałem zrobić zdjęcie.

Za chwilę słyszę:
- Plosze panaaaaa...
- Tak ?
- A zlobi mi pan zdjęcieeee ?
- No pewnie - odpowiadam
Młody zaczyna pozować z piłką, ustawia się pod koszem do koszykówki. Kumple wołają go Ludwik. Zrobiłem kilka ujęć. Ludwik mówi
- Plosze panaaaa niech pan nie kasuje tego zdjęcia.
Nie skasuję.

Dyskusja zapada mi w pamięć. Wsiadamy w auto jedziemy dalej. Dzień piękny, słoneczny, wyciskamy go więc jak cytrynę. Co dalej ? W zimowe wieczory przejrzeliśmy mnóstwo naszych gazet, przewodników i zaznaczyliśmy na mapie Sudetów mnóstwo miejsc, które warto zwiedzić wracając z wypadu górskiego. Na dziś dzień mamy jeszcze Otmuchów i Nysę, ale ponieważ pokićkało się z Otmuchowem, zobaczyliśmy zamiast niego Paczków. Najpierw obiad w Blusie, jak zwykle i Paczków. Miasteczko to słynie z bardzo starych murów obronnych z XIV wieku, które otaczają miasto. Mam ochotę na kawę, a my spotykamy "Czarną kawkę" - małą kawiarenkę. Zasada survivalu nie zadziałała i nie wykorzystaliśmy tego, co daje nam los. Stwierdziliśmy, że kawę, to w Nysie wypijemy. Błąd. Pospacerowaliśmy wokół rynku, odwiedziliśmy kościół św. Jana Ewangelisty i to by było na tyle. Na pewno wrócimy tu na kawę. Następna jest Nysa. Cóż, pierwsze co rzuca się w oczy to ilość pijanych ludzi, którzy szwendają się po ulicach. Dramat. Pierwsze wrażenie jakie mam to wspomnienia z poprzedniej epoki. Bloki wchodzące niemal na sam rynek, te ulice... dziwnie się czuję. Bazylika Mniejsza, najciekawsze miejsce w Nysie, tuż obok wydaje się zapomniany kościół P.W. Wniebowzięcia NMP. Chce nam się kawy, wyczytałem, że jest tu taki jeden klub. Wchodzimy. Standardowe pytanie "jaką macie kawę ?", odpowiedź mnie rozwala "z automatu". Dziękuję, do widzenia. Mimo że lokal ładnie urządzony, mam ochotę delektować się kawą z moją Panią przyrządzoną przez eksperta. To był ostatni punkt naszego sudeckiego weekendu numer 1 w tym roku. To prawda, wycisnęliśmy go jak cytrynę, do ostatniej minuty.


Mój kandydat do mojego zdjęcia roku.