długo myśleliśmy jak spędzić weekend, jednak potencjalne burze w Tatrach przekonały nas, aby pójść na rower. Gdzie ? Kilka pomysłów, padło na maraton na Górę Św. Anny. Wczoraj rano wyjeżdżamy w kierunku dworca - pada. Pomyślałem sobie - jeszcze będziemy się smażyć. No i nie pomyliłem się, bo jak wysiedliśmy na dworcu Nędz(n)a Wieś - to był niesamowity skwar. Pomyślałem o drodze 426 z Ujazdu do Zalesia, prosta i w samym polu, kto jechał, to wie. Najpierw po naszych ulubionych lasach, Rudy Raciborskie w sobotnie upalne przedpołudnie - kompletnie puste i piękne jak zawsze. Wlewamy w siebie litry wody, cukrów, chemii, itp. Chce się pić i trzeba pić. Ok. 13 jesteśmy w Kotlarni, żar z nieba. Pan w sklepiku mówi, że mamy jeszcze 12 km odpoczynku, a później już tylko piekło na Świętą Górę. Wyjedź z lasu, a spłoniesz w upale. Wjeżdżamy na drogę 426, Górę - nasz cel - już widać, ale oto staje się rzecz, której się nie spodziewaliśmy - gęsty chmury przykryły słońce, jest chłodniej, ale za tym idzie burza i deszcz i będzie nam ona towarzyszyć aż do samego domu. Stawaliśmy 2 razy, raz pod wiaduktem, drugi raz na Orlenie. Później już sam podjazd. Rok temu jechaliśmy tam pierwszy raz, było ciężko, teraz jest inna forma, no i drugi raz jest zawsze łatwiejszy, co nie znaczy, że się nie zmęczyliśmy. Ciężko było, parno niesamowicie. Prawie 16.00. Co robimy ? Zawsze mamy plan B lub nawet C. Nie ma mowy o jechaniu do Gliwic, czy Nędzy, burza wisi nad nami. Zostają Strzelce Opolskie, długi zjazd, ale z przerwami gdy grzmiało. W sumie wyszło blisko 80km, Góra Św. Anny nie zawodzi, jest tam niezwykle, ale korci mnie już podjazd ze Strzelców Opolskich, bo wydaje się dłuższy i trudniejszy.
Po raz pierwszy wykorzystałem technologię. Mimo nastoletniego wieku (na tyle się czuję) i codziennego obcowania z technologią podczas naszych wypraw jestem old-school, czyli mapa papierowa i kompas - naprawdę. Ale spróbowałem śledzić trasę, z wyników jestem zadowolony, oto i ona.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz