Tasmania II - dzień 17 - 13.11 - Tall trees & Russell Falls

Pada. Pani ma katar, przeziębiła się. Jemy śniadanie i do łóżka. Próbuję kupić bilety intercity do Wiednia na weekend grudniowy. Jest to nie możliwe, taki mamy kraj i koleje państwowe. Pani dogrzebuje się informacji, że w środku grudnia w niedziele zostanie wprowadzony nowy rozkład, więc wcześniej rzecz jasna nie da się kupić biletów. Do Gdańska też nie kupimy, pisze, że trzeba iść do kasy… Łatwo się zdenerwować. Z tej australijskiej perspektywy naprawdę wygląda to jak średniowiecze. W Rwandzie wszystko, absolutnie wszystko załatwiłem przez internet i nikt mnie nie odsyłał do okienka. Ech… szkoda gadać. Aaaa no i kolejny hit, na długi weekend styczniowy jedziemy do Ciechocinka. No super, pomyślałem, że może uda się inny hotel znaleźć w dobrej cenie. Klikam po booking i co widzę? Niby kurort, jakieś hotel śmotel spa - parking płatny, wypożyczenie szlafroków płatne, śniadanie dodatkowo płatne… gdzie ja żyję? 

Pora wrócić z tego średniowiecza do normalności, czyli Tasmanii. Zabukowaliśmy za to super nocleg w Tyńcu u benedyktynów w styczniu i to jest pozytywny aspekt dzisiejszego buszowania po booking. Po południu jakby mniej padało. Ubieramy się i zjeżdżamy do visitor center. Szczęka opada, szczególnie po wcześniejszych przeżyciach. Wchodzimy do obszernego hallu, pali się kominek, obok wizualizacja i przestrzenny dźwięk przyrody w Parku Narodowym Field. Obok restauracja. Bierzemy po dużej kawie, siadamy w rogu otwieramy kalendarz, tablet i patrzymy co dalej. Jutro leje, jedziemy do Queenstown, na pojutrze kupuję rejs po rzece Gordon, co w praktyce przekreśla szanse na przejście do Kelly Basin, jednego z powodów, dla których tu przyjechaliśmy. Trudno. Wszystko co tu doznajemy po Overland to miły bonus. Będę sobie to powtarzał. Nagle przestało padać. Jedziemy na short walk „tall trees”. Och i faktycznie są tall… mają po 100 metrów, a obwód po 10 lub więcej metrów. Co za świetna trasa! Nie znałem jej wcześniej i nie było jej na naszym planie. Ta trasa sąsiaduje z Russell Falls, gigantycznym leśnym wodospadem. Idziemy. Jakiś niemądry azjatycki turysta przeskoczył barierki i polazł pod sam wodospad… Ciągle sipi deszcz, z jednej strony dodaje to klimatu temu miejscu, a z drugiej mam pomazany filtr na obiektywie i nie nadążam go czyścić. Wspaniały spacer na tę dzisiejszą wydawałoby się marną pogodę. Jedziemy jeszcze do Maydeny, by zobaczyć wioskę. Hmm… jak pamiętam jakieś zdjęcia i urywki filmów pokazujących wioski w Kanadzie czy na Alasce to tu jest dokładnie tak samo. Chciałoby się pojechać hen dalej do jeziora Pedder, gdzie zaczyna się kompletna dzicz, nie dziś, nie teraz… Po 19-tej jesteśmy już po obiedzie, czytamy książki.

Update: dziś 16.01 - dziś uznaliśmy, że nie jedziemy w ten weekend do Tyńca. Będą inne atrakcje.