Dolina Baryczy - dzień 1 - rozczarowanie i zachwyt

Jak nie góry to rower, kontynuujemy trend, 2 dni aktywności, 5 dni odpoczynku. Dolina Baryczy była jedyną "suchą wyspą" w miniony weekend i nie pamiętam skąd się dowiedziałem o tym miejscu, chyba podczas przeglądania starych Travellerów. Na zdjęciach w internecie zapowiadało się malowniczo i magicznie, bardzo chciałem tam pojechać, ale zawsze było coś, czyli góry. Ale w końcu nie było wyjścia i mikromarzenia się spełniły. Nie jechaliśmy w piątek po pracy jak zazwyczaj, ale w sobotę skoro świt, tak, że byliśmy ok. 11 na miejscu, czyli na parkingu w Miliczu. Pierwsze wrażenie - ale tłoczno! mnóstwo samochodów, ludzi, gorąco... oj coś mi tu się nie podoba. Wypakowujemy rowery, mapa w zęby i jedziemy do downtown. Pierwsze rzucają się w oczy drogi dla rowerów, na drodze jest znak "zakaz wjazdu rowerów" i obok drogi jest droga rowerowa. Samochody z lokalnymi tablicami grzecznie zatrzymują się na widok rowerzystów - kulturka. Naszym celem są stawy. Jedziemy, pytamy się, niby są znaki, ale nic z tego, trochę pobłądziliśmy. Aż w końcu się udało. Podobają się czatownie, lornetka, zoom i można podziwiać. Jest upał, więc ptaki pochowały się, nie ma ich za dużo. Poza tym - te stawy takie sobie, inaczej sobie to wyobrażałem. Po dwóch godzinach jesteśmy z powrotem w Miliczu i udajemy się w kierunku zachodnim, w okolice rzeczy Barycz. Ładność zaczyna się od Koruszki, jest to tzw. przyczułek wsi. Mijamy ceglany dom, las, jedziemy wzdłuż rzeki. Ładnie! Pusto i nawet dziko. Genialna trasa rowerowa, niebieska do Sułowa. Polecam! Rzeka się wije, kajaki pływają, leniwa, jak Biebrza. Ale może się podobać. Sam Sułów w sobotnie popołudnie - śpi. Rynek, downtown - zamarłe. Jest dom, gdzie był Słowacki wracając do Wrocławia, poza tym nic. Nawet sklepiku na Ż czy O z napojami. Żar leje się z nieba. Droga powrotna to kolejne miłe zaskoczenie. Jest to świetna droga rowerowa zrobiona na dawnej trasie kolejowej, świeży asfalt, pusto, prowadzi przez wioski jak Pracze i Postolin, gdzie życie toczy się w bardzo zwolnionym tempie. Milicz po raz trzeci, jedna z dwóch knajpek, obiad, lichy ale zawsze coś. Nocleg w okolicach Trzebnicy, ajajaj mocny klimat, liczyłem na dużo wyższy poziom. Mamy wykupione śniadania, co by nie kombinować z rana. Dobry dzień!

P.S Ze zdjęciami to eksperymentuje, najpierw manualny 135mm Pentax, oj słabiutko, a później stary dobry (?) kitowy 12-50 Zuiko. Wciąż poznaje niuanse EM5 Mark II, nie jestem zadowolony ze zdjęć, ale meldunek przynajmniej jest.