Minnesota IV - dzień 5 - ciekawe spotkanie...

Kolejna wioska, restauracja, kolacja. Tajlandzka. Nasz gospodarz lubi ostre jedzenie, ja odwrotnie. Ale że mu mało, wyciąga z plecaka buteleczkę z napisem "cry baby". Taki sosik. Kilka kropelek i już czuć różnicę. W sumie jest nas siedmiu, siedzimy na środku pełnej restauracji. Ludzie cieszą się tu życiem. Już to pisałem. Obok mnie dwa małżeństwa, jakoś po 70-tce. Ubrani na wysoki standard, naprawdę wysoki, gdzie większość Amerykanów absolutnie nie przywiązuje do tego wagi. A często Ci z tych bogatszych, czyli tzw. klasa średnia są po prostu "cheap", czyli skromnie żyją i nie szukają luksusów. Ale wracając do ostrości. Zdecydowałem się spróbować. Kilka kropelek na łyżkę z ryżem. Jem, piecze niemiłosiernie. Kumple mają ubaw, a ja nie. Popijam szybko. Kilka chwil później podchodzi do mnie starszy pan, który przyszedł do restauracji sobie w spokoju poczytać gazetę, a siedział na przeciwko nas. Z uśmiechem na ustach pyta, czy było ostre, bo to jego ulubiony sos. Poklepał mnie po bratersku po plecach i śmiejąc się poszedł. Nie pamiętam jego twarzy, dziwne. Ale gest już tak, wymowny.