Bory Stobrawskie

Puszcze Polski! były góry, czas na rower. Nie ma nudów. Pogoda nie rozpieszcza, więc na weekend ciężko się wybrać. Pomyślałem sobie, a może wrócić do planu "Puszcze Polski" ? Google, mapa, hmm Bory Stobrawskie. Niektóre źródła zaliczają te lasy do Puszczy, to czemu by tam nie pojechać ? Mapę tego terenu zdobyłem dość szybko i łatwo, rzut oka na teren przy dobrej kawie i już jest plan. Niedziela, 9.30 byliśmy na miejscu, a dokładnie we wsi Dąbrówka Łubniańska. Wysiada z auta, wow, jakie powietrze, no i śpiew ptaków. Można by się spodziewać, że połowa Opola przebywa w tych lasach w słoneczną niedzielę, ależ skąd! Pusto. Czyli tak, jak lubię. Zaliczamy kolejne wioski - Zagwiździe, Kęszyce! osadka w środku lasu, cudo!, Młodnik (tu dopiero heca - zamazano niemiecki napis pod nazwą miejscowości i powieszono polskie flagi - popieram), Pokój - gdzie jemy żurek i Karłowice. Jak się jedzie - szybko, dobrze. Lasy sosnowe, cisza, harmonia. Słowem - genialnie. Dobrze utrzymane drogi. Co tu jeszcze pisać ? Nic tylko jeździć. Do poczekalni wędruje zachodnia część Borów, bo z pewnością bardzo warto. Nie każda wioska jest ładna, na poziomie, zdarzają się bardzo biedne miejsca, co zrobić. Ten, kto był na Opolszczyźnie pewnie zauważył, że nazwy miejscowości na znakach są dwujęzyczne, polskie i niemieckie. Wynika to z faktu, że jest duża mniejszość niemiecka na tych terenach, albo inaczej - Polacy mocno sympatyzujący z Niemcami. Zwał jak zwał. Ale pierwszy raz zauważyłem, a jestem w tych rejonach jakoś tak raz do roku, że niemieckie nazwy są zamazywane. Często robione jest to w wandalski sposób, ale zdarzają się wyjątki, jak na zdjęciu poniżej. Flaga, biało-czerwone kwiatki, powiew patriotyzmu. Generalnie, w dużej mierze czuć powiew z zachodu w tych rejonach. Nie da się tych miejsc nie lubić. W Karłowicach otwarte delikatesy, robimy zapas na drogę powrotną i gaz do auta. Do 12 czas leci wolno, ale po południu... 3 razy szybciej. Nie wiedzieć kiedy, licznik pokazywał 80km, jest moc w nogach! To był naprawdę udany dzień. Na koniec Strzecha w Opolu i obiad, do syta, oj do syta. Dobre. Kolejna Puszcza zdobyta. Tu jeszcze wrócimy, bo jest blisko i pięknie, może nawet na weekend.