Jesienny objazd Sudetów - dzień 3

wieczorem był mecz Ligi Mistrzów, dobra noc, rano wietrznie. Pogoda w sam raz na jesienne wędrówki. Zaczynamy od Szczytnika, niewielkiej góry, która leży obok Szczytnej. Znajduje się tam zamek, spodziewałem się czegoś bardziej efektownego, jest tam Ośrodek Pomocy, do zwiedzania udostępniona jest jedynie kaplica. Później - Kudowa Zdrój, miejsce, które bardzo polubiłem. Posiedzieliśmy chwilę na ławeczce w centrum. Czas tu inaczej płynie, ludzie się nie śpieszą, kuracjusze spacerują, sielanka. O 10 otwierają Kaplicę Czaszek w Czermnej. Mała wioska. Niemiła pani sprzedaje bilety, czeka aż zbierze się grupka osób, zamyka swoją izdebkę i otwiera Kaplicę. Informuje, że absolutnie nie wolno robić zdjęć. Mój aparat i kamera od Pani już w pogotowiu i ręka na spuście. Robi wrażenie. 3 tysiące czaszek w malej kaplicy, pod podłogą kolejne kilka tysięcy. O dziwo czuć żadnego nieprzyjemnego zapachu. Pani opowiada przez kilka minut, ja próbuję zrobić zdjęcia, zrobiłem 2. Warto przyjechać i zobaczyć. Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz...

Ruszamy dalej, ponownie na Drodze Stu Zakrętów. Wybudowano ją w latach 1867-1870, faktycznie ma ponad 100 zakrętów, ale nie są to jakieś wielkie serpentyny. Jedziemy na Polanę Imka (YMCA, od The Young Men's Christian Association), w latach powojennych ta organizacja miała swoje obozy w tym rejonie. Ruszamy niezwykle malowniczą ścieżką ekologiczną, ma ona kilkanaście przystanków opisujących faunę i florę tego regionu. Wiele już przeszliśmy takich ścieżek, ale ta jest niezwykła. Pusto, cicho, kolorowo - po prostu chce się iść. Po ponad godzinie docieramy do Błędnych Skał. Normalnie jest tam czynna kasa, która pobiera opłaty za wejście, dziś nie ma nikogo, jest cicho i pusto, przemierzamy więc (o)błędne skały, ciasno, wąsko, niezwykle. Polecam. Czas przejścia zajmuje około godzinę. Dużo ciekawsze miejsce, niż Szczeliniec. Później niebieskim szlakiem do Polany, gdzie zaparkowaliśmy. Jest 14, słońce wyraźnie ma się ku zachodowi. Opuszczamy już Góry Stołowe, które wywarły na mnie ogromne wrażenie, nie mogę już doczekać się,  kiedy tu wrócimy wiosną, bo jest gdzie chodzić. Co dalej ? Czechy, Sudety, okolice miasteczka Broumov. Tam mamy zarezerwowany jeden nocleg w starym odrestaurowanym budynku. Docieramy do tego miejsca. Gospodarz, który w polu nas dostrzegł przybiega, przywitał się z nami, miły sympatyczny, uśmiechnięty. Rozmawia z nami na dworze, pyta czy palimy, jak słyszy, że nie, ja z kolei słyszę, jak kamień spada mu z serca. Zaraz po przekroczeniu progu wyciąga kosz z kapciami, abyśmy sobie wybrali. Kapce nowe, prosto ze sklepu. Wprowadza na salony, wszystko dopieszczone, naprawdę ładnie urządzone. Całe wprowadzenie zajmuje kilkanaście minut, mówi w najdrobniejszych szczegółach co wolno, a czego nie wolno, w budynku, łazience, itp. Ja to pokornie akceptuję, pan ma około 60-tki, rozumiem, włożył w ten dworek swoje oszczędności i dba. Jednak nadgorliwość ma swoje granice. Pani nie podoba się to, ale przetrwamy. Tylko jedna noc tutaj, rano jedziemy do Adrszpach i Skalnego Miasta.