Kolejne trudne śniadanie Nie ma żółtego sera. Biorę ciepłe naleśniki coś co przypomina bekon, coś co przypomina dżem truskawkowy i coś co przypomina jajecznicę. Nie ma normalnego jedzenia. Zjesz już troszkę, czujesz się napełniony. Jakoś tu przetrwam. Jedziemy na północ nad Mile Lacs Lake, zostaliśmy tam zaproszeni na ice fishing. Nigdy ryb nie łowiłem, toteż nie spodziewałem się ekscytujących przeżyć. Pierwszy kontakt za dnia z tutejszymi drogami. Równe jak stół. Zobaczyłem kolejny absurd – pharmacy drive thru. Czyli apteka dostępna z samochodu, jak McDonald. Nie czuję się jak osoba z 3-ego świata, mam wrażenie, że jestem w naprawdę dziwnym kraju. Dojeżdżamy do jeziora, kupujemy bilet i wjeżdżamy na jezioro. Tak tak, pokrywa lodu ma 60cm, ludzie tutaj mają domki lodowe, wjeżdżają daleko na jezioro swoimi truckami ciągnąc kabiny/domki i siedzą, łowią ryby, piją, po prostu świetnie się bawią. To akurat jest subiektywne. Jadąc po lodzie rozpinamy pasy, na wypadek, gdyby się lód załamał szybciej można wyjść. Nie ma wielkiej różnicy między jazdą po asfalcie a lodzie. Mgła, wieje, zimno. Nasi gospodarze to zapaleni wędkarze. Mają specjalną wiertarkę która drąży dziurę w lodzie. Później wpuszczają tam żyłkę z przynętą i oczekują, że będę stał na dworze i czekał na rybę. Come on! Takich ludzi są tu setki. Większość domków ma antenę satelitarną, żeby się nie nudzić. Wewnątrz domku na podłodze są dziury, tak, by wywiercić dziurę i wpuścić żyłkę. Czekając na rybki, ludzie oglądają tv, jedzą, piją, robią wszystko byle się nie ruszać. Z ciekawości pytam, jak wygląda tu polowanie, bo nie wierzę, że uganiają się za zwierzyną. Z reguły siedzą na drzewach i czekają albo mają specjalne chatki. Ale już bez anteny satelitarnej. Chyba się gospodarze nie obrazili, jak im to wytknąłem. Amerykanie pracują po to, by jeszcze lepiej się bawić, tak więc barek, lodówka wypełniona po brzegi. Mają wszystko co trzeba.
To nie jest sposób w jaki ja spędzam wolny czas, ale gdzie pójdę? Nie ma dokąd. Pojeździliśmy trochę po jeziorze naszym wypożyczonym truckiem, tyle. Przez kilka godzin nabrała się tylko jedna ryba, duża, ale nie wymiarowa i trzeba było ją puścić. Najdziwniejsza sobota w moim życiu. Nie spróbuję już ice fishing. Poczucie, że jest się na lodzie i pod tobą 25m wody – początkowo przeraża, ale można zapomnieć. Powrót trudny, ciemno, sypie lekki śnieg, jest po 21.Towarzysze z promilami śpią, ja pilotuje. W radiu puszczają Phila Collinsa – In the air tonight. To samo grali gdy nocą wjeżdżaliśmy do Queenstown.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz