Operacja "Kolumb" - day 2

Zasnąłem o 2 rano, wstałem koło 6. Nie można spać. Puszczam tv, czego nigdy nie robiłem, kablówka w USA to inna bajka, na każdym kanale coś fajnego leci. Na większości kanałów informują o zbliżającej się burzy śnieżnej. Śniadanie – nie ma żółtego sera czy szyneczki, mięsko jest z hamburgerów, jakieś serki do smarowania, dżemy, chleb też inny. Dostosuję się. Przejazd do biura. Robota. Ok. Południa lunch, jedziemy do mall`a, tam coś jemy. Mall jak mall, nie robi wrażenia. Wracając poznaję coś czego nie ma u nas – bankomat drive thru. Naród tu jest rozleniwiony do granic możliwości  Żeby wypłacić pieniądze podjeżdżają samochodem i tak jak zamawiają hamburgera, tak wypłacają gotówkę, nie trzeba chodzić. Come on! Nie dla mnie. O wiosce nie będę pisał, bo nic specjalnego nie ma. Jeżdżę z amerykańskim kolegą jego rozlatującym się truckiem. Klimat. To co mi się podoba, to fakt, ze ludzie na wyższych stanowiskach wcale nie ustępują swoim podwładnym pod kątem ubrania. Trzymają ten sam poziom. Nie przywiązują do tego wagi, tak jak w Polsce. Tak samo było w NZ. Nie ma fancy cars, to ma jeździć. Wieczorem mecz NBA. Godzinę zajmuje dojazd do hali, jedziemy w szóstkę starym vanem, który ledwie się kręci. Z autostrady wjeżdża się do kilku pozimowego parkingu, reszta pieszo, nie korkuje się miasta. Proste, wręcz trywialne. Przed meczem irlandzka knajpa, piątkowy wieczór – głośno i tłoczno. Ja nie piję alkoholu, ale picie i jeżdżenie nie jest tu problemem, dozwolone jest zdaje się ok. 0.9 promila. Sam mecz ciekawy – Timberwolves – Knicks. Za 20USD mam miejsce na górnej części Sali, ale z dobrym widokiem. Ciekawe przeżycie. Jet lag mija, czuję się już nieco lepiej.