Przebiśniegi w Aronii! - dzień 2 - Rudawy Janowickie

Sobotni wieczór był nieprawdopodobny, głęboka cisza we wiosce, gdzie nie ma praktycznie nic. Niedziela pod kątem pogody nie była już tak łaskawa, zimno, wietrznie, a my zgodnie z planem idziemy w teren. Powrót do Rudaw Janowickich, po 7 latach. Jedziemy do Mniszkowa, na koniec świata, konie chodzą po drodze, jak im się podoba. Pięknie. W lesie już tak pięknie nie jest - zimno, mokro, sporo śniegu i cała masa powalonych drzew, co przeszkadza, ale co tam, liczy się "bycie w podróży, a nie dojście do celu" (genialne słowa). Pokonywanie przeszkód zajmuje czas, niemniej szukam w tym frajdy i fotografuję to, co widzę. Światła do zdjęć nie ma, nie zobaczę zatem lasu, jaki pamiętałem będąc tu ostatni raz. Nogi bolą po wczorajszym marszu, wejście na Skalnik zabiera trochę czasu. Tu spotykamy parę turystów, którzy dość nietypowo się zachowują - widząc nas, nagle umownie skręcają ze szlaku i znikają nam nagle z oczu idąc gdzieś na dziko. Ale nie takie rzeczy, już widziałem w górach na odludziu. Dochodzimy do okolic Wilczyska, rozgałęzienie szlaków, ciekawa wiata, która pomieści z pół tuzina turystów mogących wewnątrz nocować w razie potrzeby. Powrót już prostą drogą leśną, później nieco nawigacji na dziko z mapy.cz w ręce. Ale jest wycieczka, jest przygoda. Zwierzyny nie widzieliśmy, zmarzliśmy, ale zadowoleni wróciliśmy do auta. Trasa bez wyrazu, fajnie być w Rudawach, bo to ładne góry, ale dziś ani nie było słońca, ani też trasa nie powalała z nóg, powalone to był drzewa. Niemniej - na rower w sam raz, jak uprzątną drzewa. Kilometry zrobione, czas na kawę, nie byle jaką. Jest palarnia na rynku. Wchodzimy, słoiki z kawą, ja biorę Sumatrę (a jakże!), Pani testuje Peru. Smakuje. Za 2 tygodnie tu wracamy! Niedzielny wieczór w salonie wielkim na jakieś 60 a może i 100 metrów kwadratowych. Lektura. Cisza i przestrzeń. To magiczne miejsce, które pulsuje dobrą energią. Później włączyłem mecz, na "mjucie" leciał, od czasu do czasu zerkaliśmy, jak męczyliśmy się z Austrią. Niedziela i nie trzeba wracać do domu. Jest pięknie!