22.12

między wpisami o Nowej Zelandii, postanowiłem napisać kilka słów co w okresie świątecznym, bo to specjalny okres. 22.12 to niemal tradycja, powtarzalność i to jak przyjemna. Pani rano jeszcze do pracy, ja już na urlopie. Wyjechaliśmy razem z samego rana. Idę przez park. Ten park, który jest mi najbliższy. Choć Queenstown Garden jest cudowny, to jest jeden jedyny park, z którym mam niezwykłe wspomnienia. Park, obok którego mieszkałem wiele lat z Rodzicami, patrzyłem na niego z okna, tam spędzałem mnóstwo czasu, przez ten Park chodziłem do pracy, czy deszcz, czy śnieg, czy środek nocy. 7 rano, spaceruję, zaglądam do kościoła. U Rodziców zjadłem małe śniadanie popijając kakao, jak co roku. Nieco później z Tatą poszliśmy na zakupy, przez osiedle, na którym nie byłem chyba ze 100 lat. Jakże ciekawie było zobaczyć budynki, między którymi przechodziłem jako dzieciak z kumplami. Po zakupach - wiadomo, dla mnie legendarny spacer do piekarni przez plac szkolny. Tony wspomnień. Chodzę tę trasą od zawsze. I nawet teraz po latach staram się iść dokładnie tę samą ścieżką, jak chodziłem za młodu. Pamiętam pewnego roku plac szkolny był zamknięty, chyba ktoś sobie ubzdurał, że jak szkoła nie uczy, to nie wolno tam wchodzić. To przeszedłem przez płot. Ja po prostu muszę popatrzeć jak moje klasy się mają. Widzę klasę, gdzie miałem biologię brrrr.... nie cierpię, później klasa z fizyki, och dramat. No i moja klasa, na drugim piętrze, to pomieszczenie było nam dedykowane i stamtąd mam milion wspomnień. Później boisko, a nawet dwa. Szczególnie to małe - murek. Co tam się działo. Maku co prawda nie idę pomlać, bo to już mamy, ale przynajmniej bułkę kupiłem co do zasady. Pospacerowałem nieco po dzielnicy patrząc jak niszczeją puste budynki. Tu była poczta, tam był kiosku Ruchu, dziś puste, zdewastowane, smutne. Wzruszający spacer jak co roku. Boltem wróciłem do domu (tańszy niż uber). Pani w pracy, a ja mogę pomieszkać. Zająłem się zdjęciami, uciąłem sobie drzemkę. 357 dobrze grało, a od 16 - licytacje jak co roku. Po obiedzie o 18 poszliśmy na ostatnie roraty, przynajmniej raz. Wróciliśmy, to jeszcze licytowali. Po tym, jak skończyłem "Bogactwo i nędza narodów" - świetna, polecam, czytam "Obłęd na krańcu świata" i wciąga. Przy choince i dobrej muzyce. Kolejny odcinek Knight Ridera na koniec dnia.