Stuttgart

Stuttgart. W końcu dotarłem. Nie było łatwo. Druga próba, ale jak tylko usłyszałem dźwięk drukarki przy odprawie, wiedziałem, że będzie dobrze. Miałem przecież paszport. Przelot, kontrole i tego typu sprawy – odbyły się bez problemów. Aż byłem w szoku. W Niemczech taksówka i do hotelu. Miałem jeszcze chwilę, więc wziąłem aparat do ręki i poszedłem na krótki spacer. Stuttgart Street Photo Session. Zaraz zaraz, gdzie ja jestem ? Czy to Stuttgart, czy Stambuł, a może Bagdad ? Tak to wygląda. Gdzie te Niemcy, które znam z lat 80-tych i 90-tych? Odchodzą w zapomnienie. Niestety. Lokalsi ponoć boją się wyjść na ulicę w „swoim” mieście. Ech… Kilka ulic stąd był mecz, VFB Stutgart grał z Augsburgiem. Ludzie siedzą na ulicach, oglądają mecz… Miasto poza tym zakorkowane, ciągle w budowie – jak to mówią lokalsi. Wieczorem spotkanie, powrót do hotelu, krótka noc. Autokar odbiera nas dopiero o 15 spod muzeum Mercedesa. Co robić ? Spacer. Akurat trafiły się dożynki, długi kilkugodzinny pochód, jest wesoło, wioska się bawi. Chodzę, patrzę, pytam – jest okazja, by przypomnieć sobie język, najlepiej to na głęboką wodę, czyli podchodzisz i pytasz, a słówka same wpadną do głowy, jak trzeba. Sporo zdjęć. Jest bardzo ciepło, podczas gdy w Polsce rzeki wylewają. Później już spacer pod muzeum. Jestem pod stadionem, wczoraj tu grali, ale 24 godziny po meczu i jeszcze nikt nie posprzątał. Gdzie te Niemcy ?

Lotnisko, za łatwo było przy przylocie. Tym razem bramka zamigała. Proszę na bok i już znam procedurę. Nic, czysto. Ale jakoś bałem się tego lotu – zawsze się boję. Wszyscy w śmiech, bo mnie zawsze się coś przytrafia. Pod biurem Pani już czekała i od razu pojechaliśmy na randkę. 21.30 i kawa. A co!

Dzień 1