Sudety III - Góry Bystrzyckie - torfowiska - dzień 2

Niedziela, budzik zadzwonił gdzieś po 7. Oj nogi bolą, ale co tam, słońce grzeje, czas się zbierać. Dogadaliśmy się z właścicielką, że wyczekujemy się o 14. Autem podjechaliśmy do końca drogi w Bobrownikach. Parkujemy przy malowniczej dużej łące, witają nas dziesiątki ptaków, które radośnie śpiewają. Idziemy lasem w kierunku Torfowisk pod Zieleńcem i z powrotem. Najpiękniejszy jest kawałek, którym zachwycałem się rok temu, kawałek zielonego szlaku pomiędzy Rozdrożem pod Bieściem a Torfowiskami, to pionowa trasa niemal z północy na południe. Teren bardzo podmokły, kawałkami przypominający Tasmanię. W drodze powrotnej gadu gadu i coś wpadło mi do gardła. Jak byłaby to osa lub pszczoła, to nie ma żartów, w środku lasu, bez sieci i bez alkoholu byłoby ze mną kruchą. Na szczęście nic mnie w przełyk i ugryzło. Trzeba uważać. Piękny spacer, 5 godzin w niedzielne przedpołudnie. Wymyśliliśmy sobie, że zwiedzimy pałac w Kamieńcu Ząbkowickim, już przymierzamy się do tego od tygodni. Tym razem zdecydowaliśmy, że lepiej posiedzieć w środku lasu niż skakać po pałacu. Ale podjechaliśmy, pytamy o drogę pani lokalsowej i o to co nam mówi - poproście kogoś tutejszego, aby kupił Wam bilet wstępu, bo dla nas kosztuje 10zł, a dla przyjezdnych 25zł. Ciekawe. Popatrzeliśmy z daleka, pojechaliśmy dalej, przyjedziemy tu na pewno, bo wygląda ciekawie.

To był fantastyczny weekend, zdaje się ostatni w Sudetach co najmniej do jesieni, teraz obieramy kierunek południowy, czyli Fatra i Tatry. Niebawem otwierają Słowackie Tatry i zaczną się przygody.