już raz tej zimy nam się nie udało przejść między Raczą a Przegibkiem. W minioną sobotę spróbowaliśmy raz jeszcze, tym razem z drugiej strony. Pogoda zapowiadała się bardzo dobrze, bo plus 10 i bezchmurne niebo. Wyjechaliśmy dość późno jak na nas, bo po 7, ale tydzień był ciężki i trzeba było trochę pospać. Bielsko - nie ma śniegu, Żywiec, Rajcza - to samo. Wystarczy zjechać z drogą w kierunku Rycerki - na zbocza już są białe. Niesamowite. Tym razem zmieniliśmy nieco trasę z uwagi na dość późną porę, weszliśmy najpierw na Przegibek, o dziwo schronisko puste, śnieg po kolana, ale ciepło, wszystko się topic. Śnieg mokry. Mapa pokazuje 3,5h drogi na Wielką Raczę. Nie byliśmy tam już lata, omijamy celowo to schronisko, gdyż wiele razy jak byliśmy tam zimą właściciele nie ogrzewali go, kominek był, ale się nie paliło, a jak na dworze był mróz -10 to w środku było równie zimno. Nic, idziemy w kierunku Wielkiej Raczy. Szlak przetarty, a raczej przechodzony przez raptem kilka osób. Da się iść, ale nie jest to łatwe. Mijamy po kolei wzniesienia, o dziwo jest sporo osób, co kilka, kilkanaście minut kogoś spotykamy, to dobrze, przecierają trasę, ale mają zmęczone miny, bo to nie łatwy kawałek. Szczególnie zimą. Zawsze uważałem, że odcinek, którym idziemy należy do jednych z najdzikszych i najczystszych obszarów Beskidu Żywieckiego. Smutne jest to, że kornik już tu się zadomowił, z wielu drzew kora odpada, wygląda to na chorobę. Przykre. Raz po raz między drzewami pojawia się widok Tatr Zachodnich,Tatr Niżnych i Małej Fatry, aby dopiero na Małej Fatrze jak i na Wielkiej Fatrze można było zobaczyć pełne oblicze tych pasm. Była już 16, słońce coraz niżej, chmury się rozeszły i można było się delektować widokami do woli. Przejście między Przegibkiem a Wielką Raczą zajęło nam 4,5h, krótka przerwa i żółtym do auta. Przeszliśmy całe koło w 8h, było świetnie, jak za dawnych czasów. Męczące, ale warte wysiłku. Po drodze obiad w Sumie i do domu.
Tyle by było na tę zimę. Wiosna idzie. Myślę, że mimo stosunkowo krótkiej zimy, sporo przejechaliśmy i przeszliśmy. Plan zimowy jeszcze w pełni nie został zrealizowany, liczę, że jutro pojedziemy tam, gdzie lubię i w przyszłym tygodniu wracają rowery. Co dalej ? Myślę, że wiosenne Sudety, podobnie jak rok temu, wówczas wszystko się zaczęło, odkrywanie Dolnego Śląska. A później... większa ekspedycja w przygotowaniu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz