ten dzień przeznaczony był na relaks, mało chodzenia, odpoczynek. Tak aktywna wyprawa daje się we znaki.Ciągłe przemieszczanie się metrem, przesiadki, ciepło - zimno, ciągła obserwacja ludzi, uwaga na złodziei - to męczy. Marzy mi się las, busz, cokolwiek, gdzie nie ma ludzi. Za dużo, za tłoczno. Stanowczo nie dla nas. Ale nie narzekamy. Przyjmuję to co jest, podziwiam i oceniam. Organizm sam podpowiada, czy mi tu dobrze. 6. grudnia - Mikołaj, drugi rok z rzędu w upalnym otoczeniu. Dziś święto narodowe Hiszpanii, da się odczuć, mniejszy ruch w metrze i na ulicach, tego oczekiwałem. Pierwszy park - obok stacji metra Canyelles, dzielnica mieszkalna, cicho i spokojnie, park położony wśród bloków, słońce grzeje. Drugi park - ciekawszy - Labirynt, tuz obok Velodrom d`Horta. Za wstęp trzeba zapłacić ponad 2 EUR, warto pospacerować. Najciekawszym elementem parku jest labirynt utworzony z wysokich krzewów, niezła zabawa. Cały park jest jak labirynt, mnóstwo ścieżek, które wiją się w górę. Trzeci park i zdecydowanie najładniejszy - Parc Del Guinardo. Po wyjściu z metra trzeba się troszkę powspinać. Zapytuję o drogę panią, która przyjechała z psem na spacer. Pani okazuje się niezwykle miła, mówi, że nas oprowadzi i wskaże miejsce, skąd roztacza się najładniejszy widok na Barcelonę. Jest bardzo rozmowna, więc pytam o Messiego, pogodę, gadka szmatka. Niezwykle miła i uprzejma. Po kilkunastu minutach wspólnego spaceru, wskazuje nam szczyt, bunkier z czasów wojny 1936-1939. Idziemy tam. Na szczycie sporo osób. Jest to wyjątkowa chwila. Młodzież siedzi i patrzy na wodę, na morze, przed siebie. Coś tam brzdękają na gitarach, popijają wino, jest grupka, która robi piknik, każdy coś przyniósł, siedzą i jedzą. Bawią się. Świetnie jest. Obok nas pan uczy panią grać na gitarze, trenują "Let it be" Beatles`ów. Zapada w pamięć. Po jakiejś godzinie schodzimy, szukamy metra chodząc wśród bloków. Pani kupuje hiszpańskie kozaki, buty, jakich mało w Polsce. Odpoczynek w pokoju i kolejna trasa - akwarium. Wysiadamy na Barcelonecie i idziemy. Pytam o drogę. Pan pokazuje jak iść, ale twierdzi, że dziś już zamknięte. Nie wierzę. I dobrze, po pani w kasie mówi, że mamy jeszcze ponad 2h. Kilkanaście, a może kilkadziesiąt akwariów, małych i wielkich, różne biotopy, fascynująca obserwacja. Po akwarium mamy ochotę na nocną Sagradę, metro i jesteśmy. Świetnie oświetlona, pstrykam. Kilka zdjęć i ktoś pstryknął - światło. Zgasili, no trudno.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz