23.12

Pani rano się budzi i mówi, że źle się czuje. Gorączka. Miała iść do pracy, lecz nie poszła. Ja miałem jechać na street photo session podpatrzeć świat przed Wigilią, też nie pojechałem - na dworze była najgorsza pogoda, szaro, buro, zimno i padał deszcz. Gdzie tu chodzić. Opiekowałem się Panią. Musiała trochę posiedzieć przy komputerze, miliony telefonów, no ale około 10 już na dobre się położyła. Ja doczytałem Poirota do końca - oj słabiutko słabiutko. Jeden z najgorszych odcinków. Nie to samo, co Christie. Od 12 do 16 popracowałem. Było ciekawie, ale z ciekawą perspektywą na nowy rok. Urlopu już nie mam, wszystko wybrane. Tak chcieliśmy, korzystać z ciepłych miesięcy, bo po co mam zimą siedzieć w domu. Od lat chodzimy na kawę w wigilię Wigilii. Pani nie da rady, szkoda. Kawę wypiliśmy w domu, a mnie chciało się gdzieś iść. Pani zrobiła mi krótką listę zakupów, więc w końcu wyszedłem z domu wieczorem. Tak się złożyło, że na mojej trasie zakupowo-spacerowej trafił się empik. A jak empik, to ja wchodzę i wyjść nie mogę. Czasopisma... o zdjęciach, o Amidze, podróżnicze... żałuję, że nie ma już komputerowych. Później książki, płyty... kupiłbym sporo, ale po co, skoro wiele mam przy sobie w telefonie? takie czasy. Wieczorem Pani się gorzej czuła, więc zacząłem leczyć.