sobota 16.08
noc była ciężka, ciepła noc, ciepły pokój. Hotel w Rajeckich Teplicach zawodzi. Śniadanie - dramat. Herbaty nie da się pić, ser guma... tak, od Albanii, czyli od 4 lat zwracam większą uwagę na jakość tego co jem. Jesteś tym, co jesz - chyba tak to szło. Podjeżdżamy do wioski Turie i ciśniemy w góry. Jest upalnie, najpierw asfalt, w drzewach, przy potoku. Jest chłodniej. Idziemy dość szybko, buty uwierają. Ech... taaaakie buty i nie ma komfortu. Asfalt idzie w prawo, a my hop do góry i to stromo. Pot leje się strumieniami, mimo cienia. Nagle przypomina mi się moment z Nowej Zelandii, jak wchodziliśmy pod Muller Hut, idąc ciężko na jet lagu pod górę mijaliśmy parę, coś nas zagadali, mówili, że są z Wanaki, ale szli niesamowicie wolno. Byli doświadczeni. No właśnie, wolniej! i od tego momentu znacząco zwalniam. Wolniej, bez zrywów, ale stale. Tyle lat łażę po górach, a nie wiem? Opatrzność czuwa i uznała, że czas mnie oświecić i przywołać do porządku. Pijemy co chwila. Buty obcierają i cierpię. W przerwach poprawiam opatrunek na prawej stopie. Mincol w końcu. Za dużo hałasu, idziemy dalej. Jakieś 100m od szczytu znajdujemy sporo mchu pod drzewem, przerwa. Opatruję nogi, kładę się i na kilka sekund usnąłem. Upał. Mamy 4 butelki wody, sporo elektrolitów dziś uzupełniamy. Grzbietem czerwonym szlakiem idzie się dobrze. Ja już marzę o zimnej kofoli pod Wielką Luką. Jak tylko zobaczyłem betonowy płot przy wieży obok Krížava, zorientowałem się, że tu byliśmy. Ano tak. Zaliczamy szczyt, schodzimy do Chaty Javorina. Nie mam gotówki w Euro, wczoraj wydałem co miałem. Pani za ladą dobitnie mówi - CASH. No dobra, zobaczymy co da się zrobić, plan B zakłada jakiś błyskawiczny przelew w revolut jakiemuś turyście z gotówką. Szukam bezskutecznie w portfelu 2 Euro, nic. Pytam, czy mogę zapłacić w koronach czeskich, złotówkach. Te mam. Myślą, zwołali konsylium, 4 osoby zauważyłem, jak debatowali, czy mogą przyjąć równowartość 4 Euro, bo tyle kosztują 2 zimniutkie kufle kofolki. Straszne. Ostateczne pani wyjmuje telefon, w googlach sprawdza kurs, podaje równowartość w koronach, płacę z nawiązką szczęśliwy. Smakowała wybornie, co więcej bardzo dobrze się po niej czuliśmy, nawodnieni solidnie. Powrót jest zielonym szlakiem polanami, to najładniejszy kawałek dnia. Cudnie jest do wierzchołka Skalka. Niczym w Bieszczadach. Później jest brzydko - wyrąb drzew, taki bezlitosny, brzydko, bałagan. Cierpię, noga parzy, ale robię co mogę. Wygląda jeszcze gorzej. Im niżej, tym większy upał. Idąc grzbietem czuć było przyjemny chłodek, niżej jest gorąco. Żartuję, że potu już mi zabrakło. Doczłapujemy do auta, 3 duże obdarcia na prawej stopie. Boli. Obiad jemy w hotelu, zamawiam spagetti bolognesse, bo nigdy tego nie jadłem. Popijamy kawą, później hotel i spać. To był dobry i potrzebny dzień. Sprawdziliśmy się w trudnych warunkach, forma jest i mam nadzieję, że wreszcie przed ekspedycją rozchodzę te buty. 
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz