Izery - dzień 8 - 14.11 - ostatni spacer w okolicach Izerów

Tak ten czas leci. Tydzień temu tu przyjechaliśmy, cieszyliśmy się, że urlop jeszcze się nie zaczął, a tu już dziś się pakujemy i jutro wyjeżdżamy. Nogi bolą po wczorajszym mozolnym trekkingu, za to dziś nieco lżejsza trasa. Słońce przyświeca od rana. Spałem długo i dobrze, 9 godzin. Leniwie się krzątamy rano i wyjeżdżamy na północ, do Giebułtowa, w okolice wzniesienia Słupiec. Co za miejsce! Bardzo przypomina Kaczawę. Jest tam mały parking, sporo śmieci, jednak kichać to dziś, jest wspaniałe słońce i przecudny widok na Izery, na oba ich grzbiety. Idziemy leśnymi drogami, złota polska jesień. Stosunkowo ciepło jak na polowe listopada. Ludzi... jakich ludzi? 2 osoby dziś spotkaliśmy na ścieżkach. Swoją trasę ułożyliśmy wokół ciekawych miejsc, które zainteresowały nas podczas planowania. Pierwsze, to ruiny dawnej oberży. Ruiny, czyli jakieś tam kamienie wystające z ziemi, na których rosną dziś drzewa. Później pagórkami i lasami docieramy do domku myśliwskiego Gutschowa, również ruiny, ale tutaj już coś widać. To tutaj właściciel zamku Czecha przyjeżdżał na polowania. Kolejny obiekt to Zamek Świecie. Dziś w prywatnych rękach, jednak tak, jakby remont zatrzymał się lata temu. Ładne miejsce. Wchodzimy znowu w złoty las, bolą nogi, trudy tygodnia chodzenia po górach są dziś odczuwalne. Zamek Czecha. Tu już są turyści, niektórzy totalnie ignorują nakaz noszenia masek. Dramat. Kupujemy bilet wstępu i spacerujemy po dziedzińcu. Szału nie ma, wrażenie robi szeroka w tym miejscu rzeka Kwisa. Za zamkiem dłuższy kawałek drogą, aż wchodzimy na trasę rowerową. Tam rozbijamy obóz, przerwa na śniadanie. Patrzymy na wschód. Przypominamy sobie co było rok temu? Bushenyi, spotkanie z Dominikiem w Ugandzie... jak ten rok zleciał, co to był za rok... Siedzimy i patrzymy na wschód, nie da się nie myśleć o wiosennych wyjazdach na Kaczawę. Już nie mogę się doczekać. Z tego miejsca mamy pół godziny do auta. Ostatnia trasa w Izerach podczas tego pobytu dobiegła końca. Czuję się zmęczony, ale jakże zadowolony z tego wyjazdu. Czy lepiej byłoby na Malcie? Jak miałbym chodzić w maseczce na dworze, to krótki spacer po Zamku Czocha pokazał, że ciężko by było. Niczego nie żałuję, jest pięknie. Wieczór to Masters i książki. Pakujemy się, jutro z rana po śniadaniu ruszamy w teren, mamy kilka miejsc upatrzonych i jak zwykle przy akompaniamencie w porze siesty wracamy do domu.