22. grudnia

skoro blog, to blogujmy. Pomyślałem sobie, że opiszę każdy dzień z tych wyjątkowych dni w roku. 22.12 - od kilku lat w tym dniu jeżdżę do Rodziców i idziemy z Tatą po ryby. Nie inaczej było dziś. Pani do pracy, ja jadę z nią rano, wyrzuca mnie przy parku. 7.30 w moim parku. Mniejsza o to, gdzie to jest. Park, z którym mam "ponad mnóstwo" wspomnień. Tu się wszystko zaczęło i trwa do dziś. Rdzawe kolory liści przy rdzawym wschodzie słońca. Najkrótszy dzień w roku - prawie. Spacer wyborny, wszystko budzi się do życia, a ja wspominam. Idę i gadam do siebie. Albo to moje myśli były takie głośne? Jak to było, gdy byłem mały przed Świętami. Gdy choinka już stała, Mama gotowała, ja szedłem po zakupy, uwielbiałem chodzić po kioskach Ruchu, mam to do dziś. Kupowałem czasopisma komputerowe - Bajtek, później Magazyn Amiga, 64 plus 4... niewiele z nich rozumiałem, na jeszcze mniej było mnie stać, ale marzyłem i uczyłem się. Udało się, warto było. Takie mam rozmyślania. U Rodziców rano kakao i rytualne pójście zmlania maku, do piekarni za szkołą. Właśnie... szkoła. I jedna i druga. Ale o tej Podstawowej. Idę tuż obok niej, co za czasy, co tu się działo. Pięknie. Murek, dziś praktycznie nie istnieje, a wtedy był centrum wydarzeń sportowych. Boisko... wtedy bramki mieliśmy z większych kamieni i się grało. Ilekroć była "bramka", to była awantura, no bo jak tu stwierdzić, czy było okienko, czy nie? Dziś zielona sztuczna murawa, kwadratowe bramki z siatką... Pamiętam, jak w pierwszych latach chodziłem do świetlicy, czekałem na Mamę popołudniami i jeszcze w pierwszej klasie moje samochody brałem do szkoły i spuszczałem je z górki. Co za chwile. Tego mi nikt nie zabierze. Mielę mak, tam gdzie zawsze od lat. Później idę inną nieco drogą bo dzielnicy, w której się wychowałem. Tam gdzie była kiedyś poczta - apteka. Gdzie ciastkarnia - poczta. Ze smutkiem stwierdzam, że w miejscu, gdzie były kiedyś 3 kioski Ruchu - nie ma dziś nic. To było moje okno na świat, gdzie za uzbierane "drobne", choć wtedy dla mnie były całkiem grube kupowałem wcześniej wspomniane czasopisma. Przyniosłem zakupy do domu, idziemy z Tatą do garażu, jedziemy po ryby, tam, gdzie od lat. Do sąsiedniej dzielnicy. W jednym samochodzie ryb brak, w innym - same giganty. Trudno, coś tam nam złowią. Ludzie mało mili. Starsza pani wydarła się na mnie, że nie stałem w kolejce, a przecież stałem... Kupuję jeszcze "zielone". Jak zawsze. Zmiana, jaka zaszła w ostatnich latach jest taka, że i Rodzice i ja kupujemy mniej ryb, mniej jemy. Kupowaliśmy zawsze żywe, popływały w wannie, później Tata je zabijał. Od paru lat zabijają nam w samochodzie. Czy to legalne? Na pewno ryby cierpią, bo czas to pieniądz i nikt tam ich nie ogłusza, tylko bach... Jadąc do domu rozpadał się deszcz. Tata zabiera się za moje 2 sztuki. Mimo 5,5kg mało mają tłuszczu. Posiedzieliśmy jeszcze razem i Tata odwozi mnie do domu. Po drodze podjeżdżamy do Galerii, chcę Pani kupić prezent, o mały włos sam nie wyszedłem z nowymi spodniami. Z prezentu nici, ale lubię do tego właśnie sklepu wchodzić z Tatą. W tejże Galerii jest sklep z herbatą, kupuję Rodzicom paczkę oolong, o której dziś mówiła Mama. Na zdrowie! W południe jestem już w domu. Powiesiłem jemiołę i zapadam w czytanie - Poirot i Hendrik Groen. Taka mieszanka. Pani po obiedzie zajmuje się krokietami, są wyborne. Tak minął dzień.