Europejska Australia - Austria - dzień 2 12.09: Löbenau Roundtrip

Noc minęła spokojnie, choć ból głowy ze wczoraj nie ustąpił. Spałem 9 godzin. Śniadanie, takie sobie, wyjazd. Autostradą na Salzburg, przy stadionie zespołu Red Bull, później na południe do Wagrain. Uderza mnie niesamowita kultura jazdy, nikt się nie ciśnie, jeden drugiemu ustępuje. Jak pisze 80, to wszyscy gęsiego jadą. Pięknie. Po wczekiwaniu w typowej alpejskim domu jedziemy w teren. Dziś krótka trasa na rozruszanie kości i zobaczenie terenu. Krętymi uliczkami przez malownicze wioski. Wiele jest parkingów, na jednym z nich stawiamy auto za miejscowością Radstadt. Trasa dziś nie jest wymagająca, nazywa się Löbenau Roundtrip. Szlaki są ponumerowane i niesamowicie dobrze oznakowane. Przez łąki i pastwiska, trochę lasem. Pusto. Na początku gorzej się czuję. To nie jest jet lag, ale może aklimatyzacja? Idziemy wolniej. Gdzie nie spojrzę, tam skaliste góry. Hiking paradise - tak czytałem na angielskojęzycznych blogach. To prawda. W końcu poznajemy Austrię, kraj tak bliski, ale jakże ładny. Na drogach mkną drogie auta, w sumie około godziny byliśmy obok drogi, przejechało kilka Ferrari ze Szwajcarii, a Tesli było z pół tuzina. Może to mój światopogląd jest tak ograniczony? Bo w sumie tylko Polska, Czechy, Słowacja, a jak już wybieramy się na ekspedycję, to albo biedniejsze kraje, albo Antypody, gdzie jakim autem się jeździ nie ma to kompletnie znaczenia. Tymczasem w Europie styl życia i kultura jest inna. Niemniej doświadczam przeskoku, niczym w przyszłość, doświadczając uroków i organizacji życia w Austrii, tu pod Salzburgiem. Trasa piesza zajęła nam niewiele ponad 2 godziny, pokazała, aby nie skreślać tych rejonów z listy. Na obiad w Radstadt wienersznycel, a jakże. To po prostu kotlet. Dobry. Później przeciętna kawa w Wagrain, ale już miałem ochotę się napić. Pani zerka na mnie z podziwem, jak gadam z lokalsami. Niemieckiego uczyłem się w podstawówce, zaś nie praktykowałem od kilkunastu lat, kiedy to jeździłem niemal regularnie na Węgry. Coś jednak pamiętam i sprawia mi to dużą frajdę szprechanie. Wieczorem - lektura, Davis i Kydryński na czytnikach, jutro już wysokie góry, pogoda pewna.