BP - Dzień 9 - 2.08: Wielki powrót na Podlasie

Lublin był genialny, hotel również. Rano zeszliśmy na śniadanie. W końcu porządne śniadanie. Idziemy naszym tropem - tydzień szlajamy się w różnych warunkach, aż w końcu przyjdzie czas na normalność. Tak było i w ten weekend. Pojedzeni, w miarę wyspani ruszamy na północ. Po drodze tankujemy, słuchamy mszy, audiobooka, lekcji angielskiego i tak czas leci. Idiotów na drodze nie brakuje, sytuacja się uspokaja już po godzinie 11. Minąwszy Bug robi się bajkowo-sielankowo. Chatki, pola, bociany, malownicze lasy. Stajemy we wiosce Długi Bród i ruszamy na relaksacyjny rower. 40km może być relaksacyjne? Mówiłem Pani, że to za dużo, jak na relaks. Niemniej co się wydarzyło - przejazd ponad 500km rozłożony na 2 dni dał nam 2 świetne trasy rowerowe, zwiedzanie Lublina i mocno wyczekiwany hotel na poziomie. Przyznaję, że praktykę z odległych zwiedzanych krain nie od razu zastosowałem. Tam jest łatwiej. Ale wracając do dzisiejszej trasy. Tak, wielki powrót do białowieskich lasów. Od razu prosto na Topiło. W korpusie 15mm Leica. 4 lata temu nie miałem takich szkieł. Dominował 28mm Pentax, którego mam i dziś ze sobą. Jednak w tych lasach im szerszy kąt, tym lepiej. I co się okazało - w wizjerze widzę pełniejszą paletę barw niż w Bieszczadach. Magia? Czy jednak klimat, powietrze, światło... inne zupełnie kolory i kadry. Nieśmiałbym porównywać obu regionów do siebie, bo oba strasznie mi bliskie i pełne wspomnień. W lesie owady gryzą, bardziej, niż na Sumatrze. No kidding. Jest to uciążliwe. Liczyłem że w Czerlonce coś będzie, jednak same chatki. Kilka tylko. Pierwsze wrażenie - jak tu jest super. Fajnie tu mieszkać... Better rent than own - takie coś wymyśliłem, brzmi lepiej po angielsku, jednak trafnie oddaje mój punkt widzenia. W lasach o dziwo mało turystów, raz na kilka minut jakaś parka się trafi. Nacięliśmy się na błąd na mapie - spodziewałem się mostku na rzeczce Chwiszczej, gdzieś w odludziu na wysokości Orzeszkowa. Wysokie trawy, dzicz, tak jak lubimy i stojąca woda... po mostku ani śladu. A ja mam dość, zmęczony jestem. Pani namawia do odwrotu. Tak robimy. W sumie wyszło 46km. Po ponad 2 godzinach jazdy z Lublina. Co za dzień, co za powrót. Wieczór również na odludziu w okolicach Siemianówki. Duży pokój w dużym drewnianym domu pozwala odpocząć, rozłożyć i wyciszyć. Czytamy Davisa, Kydryńskiego, a z głośników rozbrzmiewa usypiający jazz...