BP - Dzień 4 - 28.07: Tarnica - Halicz - Rozsypaniec

Wielki powrót na wielką wspaniałą trasę. Wstajemy jak do pracy, 5.45. Szybko śniadanie, spakowani już jesteśmy, w drogę do Wołosatego. Jest tam około godziny jazdy. Stuposiany, Ustrzyki Górne i w końcu Wołosate... co za wspomnienia. Nic się nie zmieniło i dobrze. Chcę, aby te miejsca pozostały takie, jakie pamiętam. W Wołosate 2 duże parkingi, oczywiście kartą nie można płacić. Gdzie my żyjemy? Podobnie przy kasie przy wejściu na teren Parku Narodowego. Cash only. Średniowiecze. Tę trasę przeszliśmy ostatnio 10 lat temu. Dziś większość trasy wiedzie po schodach. Jest to koszt popularności tego miejsca, gdyby nie schody, szlak byłby zdewastowany. Cieszy, że coś tu się dzieje i pieniądze z biletów nie idą na marne na siedziby i biura urzędników. Ludzi sporo, a w ciągu dnia najedzie się tu połowa Polski. Nie ma się co dziwić, środek wakacji i naród nie wyjeżdża za granicę. Przywykłem już do formy fizycznej rodaków, jednak niezmiennie bawi mnie poziom intelektualny niektórych wczasowiczów. Muszę opisać dwa przypadki. Już powyżej granicy lasu mijam małżeństwo, jakieś 45 lat. Pani wyraźnie się męczy. Dzwoni telefon i słyszę takie wykrzyczane teksty: 

- gdzie jesteś? Na gorze już? - ja obok krzaczka, o stoję obok krzaczka, mam dość - no, do góry idę

Później na przełęczy pod Tarnicą słyszę tekst roku: 

 - popatrz, idziemy w górę, jesteśmy bliżej słońca, a jednak jest zimniej 

Wracając do nas, ja jak kameleon, też dostaję głupawki. Jest mglisto, wieje i zimno. Pani mówi - czekamy tu na lepsze warunki. No to siedzimy i wsłuchujemy się w rodaków. Po 20 minutach, nie wiem jak, Pani mówi - dobra, ruszamy. Po chwili mgła się rozrzedza. Skąd ona to wiedziała? Tarnica... kocham to miejsce. Tłum ludzi. Dookoła barierki, jednak znalazło się wielu, którzy muszą je przeskoczyć, by posiedzieć na trawie, mimo że ławki wolne i kamienie da się znaleźć. Para obok nas najpierw się całuje, a później następują oświadczyny. Dziewczyna się popłakała. Nie żebym podsłuchiwał czy podpatrywał. Skąd że znowu... No ale Tarnica nadal jest wspaniała. Zmieniam obiektyw i schodzimy na Przełęcz Goprowską, tam już mniej turystów. Jednak tłumy ciągną z przeciwka, gdyż wiele osób wybrało drogę od Rozsypańca. Ciekawe czemu, może z powodu łatwiejszego wejścia, a może, że łatwiej tamtędy wejść nie płacąc 8zł wstępu. Tego nie popieram. Widoki cudne, pogoda coraz lepsza, ciepło i wieje. A to opala. Tłumy, dosłownie tłumy w górach. Psuje to mój odbiór miejsca, jednak mówię sobie - gdybym miał tłumy na źródłach Sanu, to bym był wściekły. Tu to jakoś, z bólem, wytrzymam. Robimy dziś wiele przerw. Zbyt długo (6 lat) czekałem, aby tu wrócić. Od ostatniego przejścia zjechaliśmy kawał świata i nadal chcę tu wracać. Tak naprawdę od Bieszczad zaczęło się nasze zwiedzanie świata i Polski. W Wołosatym setki aut, nie przesadzam. Auta stoją wzdłuż drogi do Ustrzyk w długim rzędzie. To była wspaniała wyprawa, piękny szlak. Chcieliśmy zjeść obiad w Wilczej Jamie, jednak dziś była zamknięta.