Rwanda/Uganda - dzień 26 - 3.12 - spacer po Kigali

Tym sposobem nasza podróż zatoczyła koło. WoW! Wracamy do Kigali. Rano śniadanie o 7, obudziły mnie kruki skaczące po dachu. Poranek był niezwykle słoneczny. Pierwszy taki podczas naszego pobytu. Przejazd do stolicy Rwandy z Rwamanaga upłynął bardzo szybko. Trochę policji na drogach, ale żadnej kontroli. Jedziemy zgodnie z przepisami, rozprawiamy o całym naszym pobycie, o przeczytanych książkach. Mnie zaciekawiła ogromnie historia Singapuru, którą wczoraj przeczytałem u Davisa.

Wraz ze zbliżaniem się do Kigali zabudowania gęścieją, budynki stają się murowane, niektóre nawet mają dachówki. Samochody coraz to nowsze, a dominują terenowe Toyoty. Pierwsze korki, światła i jezdnia dwupasmowa, czego nie doświadczyliśmy od ostatniego pobytu w Kigali. Jeden kadr zapadł mi pamięć - młoda dziewczyna w t-shircie z wizerunkiem tutejszego prezydenta bez stanika. Taaaa najlepsze kadry to, te które są niezarejestrowane. Musiałbym trzymać aparat cały czas w gotowości, podczas gdy trzeba patrzeć na drogę i pomagać Pani, która dzielnie daje sobie radę za kierownicą. Docieramy do hotelu, wybrałem wg ocen w bookingu w centrum miasta. Dno. Dramat. Najgorzej wydane 85 USD. Przeżyjemy. Mieszkaliśmy gorzej. W hotelu szybkie odświeżenie, przepakowanie i ruszamy pieszo w miasto. Najpierw w jego zachodnią część - 3 Avenue i Plac Konstytucji. Ciekawe zakamarki Kigali - ambasady, dzielnica willowa, ochrony, budowy nowych budynków i cisza. Mimo stolicy ulice są puste. Wchodzimy do Grand Pension Plaza z myślą, że będą tam jakieś sklepy, kawiarnie, coś w zachodnim stylu. Nic z tego, biura,usługi, o kawie można zapomnieć. Wzdłuż 3 Avenue budują się banki, nie są to drapacze chmur, ale konstrukcje są nowoczesne. Rzadko można dojrzeć jeszcze jakąś niewykorzystaną działkę. Kawę pijemy w okolicy Placu Konstytucji, w kawiarni Camellia. Dobra moccha. Planujemy iść na wschód miasta, do Kigali Heights. Ponoć mall. Jest południe, więc pora na deszcz. Chmurzy się, jednak w oddali. Idziemy. Kigali jest mocno pagórkowate, zatem nie ma prostych dróg, trzeba iść zakręconymi uliczkami, co wydłuża drogę. Co kilkaset metrów na drodze stoi policja, pilnuje porządku. Nie przeszkadza, a mieszkańcy nie zwracają na nich uwagi. Nam jeden z nich pokazał, którędy mamy iść, a inny - mimo czerwonego światła - wskazał, byśmy przeszli przez jezdnię. Sporo ulic jest dziś zamkniętych, w tym w okolicach Convention Center. Ma tam miejsce jakaś konferencja. Sam mall jest dość pokrętny. Nie jest to typowy mall, sporo jest biur, mniej restauracji i sklepów. Przed wejściem poddawani jesteśmy kontroli osobistej, przechodzimy przez bramki. Szału nie ma. W okolicy jemy lunch, który jest naszym obiadem i kolacją jednocześnie. Nie czujemy tu takiego apetytu, jak w Polsce, więcej chce się pić. W tej części miasta chciałbym zwrócić uwagę na dwa miejsca - niezwykły park przy 4 Avenue, w środku stolicy, tuż obok Ministerstwa Obrony Rwandy. Cudowne miejsce na relaks. Druga rzecz, to ogrody wzdłuż ulicy numer 5, skrzętnie pielęgnowane przez grupę ogrodników. Niektórzy na nasz widok po cichu, ale jednak, mruczeli „give me money”. W drodze powrotnej dopada mnie zmęczenie. Parno, zanosi się na burzę, a tu szybciej się męczę. Pani zachęca, byśmy nie szli najkrótszą drogą, tylko jeszcze pozwiedzali. W hotelu padam. Łazienka jest okropna, światło prosto z prosektorium. Pocieszam się, że nie ma gwarancji, że w innych hotelach w tej półce cenowej jest lepiej. Nie straciłem przynajmniej czasu na szukanie noclegu.

Jak zatem jest w Kigali? Wspaniale. Czysto, schludnie, miasto się układa. Jestem pewien, że z roku na rok będą znikać wolne powierzchnie na rzecz biur i hoteli. Numeracja dróg i ich wygląd stanowią nawiązanie do amerykańskich miast. Łatwo się przemieszcza, miasto nie jest zakorkowane. Można je polubić, jednak dłużej niż kilka dni bym tu nie wytrzymał. Po prostu nie lubię dużych miast.