Jesienne Sudety - dzień 2 - Góry Bystrzyckie

Noc minęła tak, jak się spodziewałem. Dudniło i to sporo, jednak zmęczenie dało znać o sobie i usnąłem. Na szczęście DJ też się męczył i robił sobie przerwy. O dziwo wstałem przed 8-mą wypoczęty, choć plecy i nogi bolały po 7-mio godzinnym spacerze wczoraj. Szybkie śniadanie i w plener, bo szkoda pogody. Poszliśmy zielonym szlakiem przez las, nijaki las i nijaka górka, ale to nie ma znaczenia. Po godzinnym przejściu przez las wychodzimy na polanę nazwaną na mapie jako Huta. Ależ widok, wielka rozległa polana i widok na wschodnią część Kotliny Kłodzkiej. Piękna pogoda z posmakiem jesieni. Idealne 20 stopni i wietrzyk. Pachnie Nową Zelandią. Często to porównanie do „naszej” wyspy dziś się pojawia. Okoliczne pagórki lądują w poczekalni. Dziś, tj. w niedzielę chcemy jeszcze podjechać na „naszą” (po raz drugi) polanę w Kotlinie. Ładne miejsca odkrywamy, relaksując się na łonie przyrody. Schodzimy do auta, załatwiam co trzeba i ruszamy w stronę Lądku Zdroju. Jedziemy przez okoliczne wsie, aż tu nagle… za zakrętem wyłania się wielki pałac. Zatrzymajmy się – mówię do Pani. Wychodzimy z auta, przechodzimy przez bramę, trzech mężczyzn siedzi, my dalej, krok po kroku, szukam kadrów… Jeden z nich mówi – w czym mogę pomóc, czego szukacie? W pierwszej chwili pomyślałem – a co tam będę się wdawał w dyskusję – „a tak oglądamy” – odpowiedziałem nieco na odczepkę. A on dalej uparcie – „to ja Was oprowadzę, jesteście turystami, nie wiecie nawet gdzie jesteście”. Co tu począć? Gość jakiś dziwny, pozostaje poczekać na rozwój wypadków. Po chwili wraca ubrany w koszulę i zaczyna opowieść… Jest właścicielem całej posiadłości, remontuje ją, oprowadza turystów, organizuje koncerty, ma też kilka pokoi na wynajem. Magia i tajemniczość miejsca. Pokazał nam tylko mały skrawek atrakcji, ale spędziliśmy bardzo miło czas. Na pewno tu chcę wrócić, bo warto! Takie niespodzianki to ja rozumiem! Nasz polanka była następna, rozkładamy pelerynę i laba. Pięknie świeci słońce, a ja ładuję akumulatory po piątkowym wyczerpującym dniu. O dziwo, ktoś autem wjechał niemal w las pod same drzewa tylko po to, by wyjść, zrobić 2 kroki, poszukać grzybów , wejść do auta i podjechać kolejne kilkanaście metrów. Ludzka głupota nie zna granic. Na polance bywamy jakieś 2 razy w roku, odwiedzamy to malownicze miejsce upewniając się niejako, czy nadal jest tak piękne, jakie je znamy. Cytrynowy weekend – czyli wyciskamy każdy dzień jak cytrynę, dziś będzie tak samo. Później Jawornik, restauracja, ale nie podeszło nam menu, jedziemy do Polski, jemy w Blus, zaś kawę pijemy w Kafo. A jakże! Popijając ciepłą mochę (tak to czytam) analizujemy miejsca na Morawach, bo tam chcemy pojechać. To dopiero będzie foto seszyn! Cudowny weekend, do domu wróciliśmy po zmroku, było wspaniale. Spokojne tempo marszu pozwoliło nam wypocząć, odetchnąć po trudnym tygodniu. Jak wszystko się diametralnie zmieniło przez rok! 12 miesięcy temu byłem w zupełnie innym miejscu w innej formie.