Deszczowe Tatry

Ech ta pogoda, zmienna jest. Długo wahałem się co robić. Darmowe odwołanie na bookingu było do środy. Pogoda zapowiadała się cudnie. A i miejsce mamy wspaniałe, chcemy wejść na Małą Wysoką. Jeden z niewielu zdobytych przez nas szczytów, gdzie prowadzą szlaki. Apetyty były większe, niż na kofolę tydzień temu. Od czwartku pogoda się psuła. Zapowiadano deszcze. Co robić, jedziemy. Chcemy też odpocząć. Zajechaliśmy w piątkowy wieczór. Nastroje dobre, perspektywa kupienia nowego telefonu wywoływała uśmiech na mojej twarzy, zaś zmęczenie tygodniem pracy dawało znać o sobie, ale w drugą stronę. Nasz apartament okazał się małą klitką z jakimiś 16 metrami, ale nie jest źle, jest dobrze urządzony. Miałem apetyt na skrót Tour de France, ale internet był zdecydowanie za słaby. Szkoda, dwa fenomenalne etapy pozostaną nieobejrzane. Wieczorem padłem, Pani jeszcze wczytywała się w Paula Theroux - "Ostatni pociąg do Zona Verde". Spałem 7 godzin. Pobudka o szóstej, rzut oka przez okno - błękit. Nie może być! Po śniadaniu wyszedłem przed dom z nadzieją, że może do Śląskiego Domu przynajmniej... spojrzałem na zachód, a nad Krywaniem był mordor. Ciemno granatowe niebo, jak śliwka. Nic. Plan B - Kralova Hola. Niezły teren, oj ciekawy. Podjeżdżamy tam z nadzieją, że wejdziemy na szczyt. Po drodze robię zdjęcia, bo naprawdę ładne kadry. Słowacka wieś w deszczu, fajny temat na zdjęcia. Jakie kadry! Jadąc już padało. Ale przestało. Ruszamy. Liptovska Teplicka - mała wioska, w której byliśmy kilka tygodni temu. Pierwsza perełka - słowacki hobbiton. Kto by przypuszczał? Piwniczki mieszkańców wioski. Nikogo na szlaku. Dwie godziny do szczytu, droga za moment ma się piąć do góry, jest ławeczka, siadamy. Pani mówi, spójrz na prognozę pogody... no właśnie. A ona mówi, że lada moment zaczną się deszcze. Co robimy? Widzę, że jutro, w niedzielę, ma być pogoda od 9 do 16. Lepiej dziś dać sobie spokój i wrócić. A jutro zaatakować Sławkowski Szczyt, bo taki wydaje się sensowny mając w perspektywie kilka godzin drogi powrotnej do domu. Tak robimy. Godzinę idziemy w deszczu, gawędząc o naszej kolejnej ekspedycji, która za kilka miesięcy. Co bierzemy, czego nie, jak się spakować. Jest uroczo. Zrobiliśmy prawie 15km, szału nie ma, ale za to cudowna trasa ląduje w poczekalni, bo na Kralową Holę koniecznie wrócimy.

W domu laba, piszę te słowa, Pani wczytuje się w Paula Theroux, a wieczorem jedziemy do Popradu na kawę. Szału nie ma, ale lepsze to niż nic. Stawiam pensję, że widziałem aktorkę z Wikingów samotnie siedzącą na kawie i wpatrującą się w ludzi, we mnie też. To ta od Rollo - Siggy. Oby na drugi dzień była pogoda na Wysokie Tatry.

Była, ale do południa. Stan zdrowia nie pozwolił iść daleko. Odkryliśmy genialny parking, doszliśmy jakąś godzinę w upale, Pani stwierdziła, że zawracamy. Tak też zrobiliśmy. Smutek jest, żal też, ale za dużo zmiennych było w ten weekend - deszcz, zdrowie, czas... Nie zawsze się udaje. Nie ważne gdzie, ważne z kim, nie?

Sobota


Niedziela