Warszawa

Pojechałem na dwa dni, w środę rano pociągiem, w biurze do 17 z minutami, uberem do hotelu. Zimno jakoś tak. Organizm przygotowany na ciepło, a tu bach. Jeśli chodzi o lokale, lubię powtarzalność. Jeśli gdzieś dobrze się czuję, to wracam. Tak jest i tym razem. Przebrałem się i poszedłem w teren. Aparat na szyi, miasto pustawe, wspaniale się idzie. Zawitałem do Kafki, mojej ulubionej kawiarni. Odkryliśmy ją z Panią przed wyjazdem na Sumatrę. Wszedłem, zamówiłem tę samą kawę, usiadłem w tym samym miejscu, sam. Nic tak nie smakuje, jak razem. Ludzie dziwnie patrzeli na mnie, ale tym akurat kompletnie się nie przejmuję. Później się dowiedziałem, że to najbardziej niby hipsterska kawiarnia. Co tam. Mocca była świetna. Powiśle, Kopernik, Wisła. Super. Jak na miasto i odpoczynek, dobry klimat. Do zdjęć również. Poszedłem na wysokość Zamku, przypadkiem natrafiłem na odkrycie wieczoru - ogrody za Zamkiem, o których istnieniu nie miałem pojęcia. Schodząc ulicą Brzozową widzę dziewczynę siedzącą na ulicy, coś malującą. Robię zdjęcia, po czym zagaduję - ja, ten antyspołeczny - czy mogę zrobić zdjęcia. Ale tego uczę się od najlepszych fotografów ulicznych. Ona nie rozumie, no to w języku Szekspira, a tu trzeba było języka Putina. Ale dogadaliśmy się. Zgodziła się na zdjęcia, prosi o wysłanie ich. Idę dalej, okolice Barbakanu. Ale się całują na murach, no to pstryk. Stare Miasto. Wspomnienia. Po zeszłorocznym spacerze z Panią, co kawałek mam wspomnienia z naszego pobytu. Z jednej strony - pięknie, z drugiej - brak mi jej tu. Podsyłam jej fotki z telefonu, ale to zbyt mało. Zygmunt stoi. Idę w boczną uliczkę. Nagle na rogu Moliera i Senatorskiej... starsza pani, niska, zgarbiona, stoi i cierpliwie czeka na zielone światło. Zachodzące światło oświetla ją z boku. W rękach ma 2 siatki, robię zdjęcia. Nie zapytałem, czy mogę w czymś pomóc. Dobrze, źle? Sam nie wiem. Z jednej strony piękny widok, z drugiej strony - żal. Stolica wycisza się. Słońce coraz niżej, wspaniały spacer. Wiele myśli i wspomnień. Nie wszędzie można być razem. Ale snuję plany ma kolejny spacer, pójdę dalej na północ, na Nowe Miasto. Tam mnie jeszcze nie widzieli. Wieczór z książką, telewizora nawet nie włączyłem. Czwartek upłynął mi bardzo dobrze. Zrobiłem swoje. Śniadanie i obiad jakieś bez smaku. Tak jakby moje kubki smakowe zastrajkowały. Powrót pociągiem do domu. Myślę sobie, no, to teraz odpocznę, WWE, tablet, słuchawki i nie chcę nic znać. Masz tu los. Osoba z mojej firmy siedzi obok, gadanie. W domu padłem. Ale wypad bardzo udany.

Weekend miał być tatrzański, ale Pani się zaszczepiła i nie czuła się najlepiej, zatem coś wymyślimy...