niedziela, 7.07. Byliśmy w Tatrach, pora teraz na rower. Klasyk, od lat, pociągiem hen na południe jak najdalej, z rowerami, później gaz do domu. Jedziemy do Rajczy, choć jeszcze rano plan był do Soli Kiczora. Prognoza pogody wskazywała, że może popadać, więc z tyłu głowy był powrót pociągiem. Jak w minionych latach - do Matyski jedzie się wybornie, nowa droga rowerowa przez Rajczę i Milówkę sprawuje się świetnie. nie mogę się nacieszyć. Mówię Pani, że uwielbiam ten moment, poranek weekendowy, góry, my na rowerach i ta perspektywa... gdzie ten dom! W Milówce jemy kawałek ciasta, Pani wypowiada zaklęcie - jestem w Milówce. Tak, bo czas zleci. I za chwilę będziemy dużo bliżej. Przez Węgierską Górkę przejechaliśmy Cesarskim Traktem. Coś mi strzeliło w tylnej oponie, spoglądam do tyłu, jest powietrze, no to spoko, jedziemy dalej. (To będzie ważne później). Podjazd pod Matyskę, Pani nie bardzo chciała, ale jest góra, trzeba na nią wjechać. Ło Matko! Pionowo, dosłownie. Znaki mówią - Golgota Beskidów, i tak też jest. Dobrze jest, że z upływem lat mogę wjechać na nią bez zsiadania z roweru. Ale jest piekielnie trudno. Oj bardzo. Następnym razem pojedziemy prosto na Żywiec, godzinę zaoszczędzimy. Na Matysce rzut oka na okoliczne - coraz bardziej zabudowane pagórki - i w drogę. Kolejny etap - do Bielska. Miłym zaskoczeniem jest droga, którą budują do Szczyrku, a tak naprawdę do Buczkowic. Szczyrk zyska, i dobrze, a wieki tam nie byłem. Bielsko przejeżdżamy na pamięć, uwielbiamy Bielsko. Ponoć najwięcej milionerów tam mieszka w woj. Śląskim. Ciekawe. Tam widzę plakat jazzowej zadymki. Co roku o tym mówimy, ale nigdy nie pojechaliśmy. Powstaje notatnik - plan na zimę 2019/2020. Pierwszy wpis - zadymka. Sfera, toaleta. Zaczyna sipać deszcz. Co robimy? Ciśniemy. Minie. Drugim super ciekawym miejscem dla mnie jest część przemysłowa Bielska, odkryliśmy ją w zeszłym roku i jest cudna. Do granicy z Czechowicami. Tu zaczyna się dramat. Pod każdym względem, architektonicznym, geologicznym, wizualnym, jakimkolwiek. Słowem - jest okropnie brzydko! Tak jakby okoliczne Goczałkowice i Bielsko wyssało całą ładność i syf został w Czechowicach. Jedziemy przez kopalnię, bo tam jedyny w tym obszarze most na Wiśle. Most to za dużo powiedziane, kilka betonowych płyt, ale da się przejechać. Odkrywam lotnisko w Czechowicach i ciekawą z fotograficznego punktu widzenia ulicę Górniczą. Dalej na północ. W lekkim deszczu. Nie czuję zmęczenia, jest forma! Obiad jemy na wysokości Pszczyny, jednak knajpy nie polecam. Stąd prosto do domu, po drodze mijamy jeszcze malownicze wioski Jankowice i Studzienice. Aaa no właśnie, co z tą oponą - po drodze mijam dom mojej Babci, nie mogę po prostu nie mogę przejechać nie zatrzymawszy się. Nie darowałbym sobie gdyby... Chwilę porozmawialiśmy, znoszę rower na chodnik, patrzę jakoś tak na oponę...
i tak sobie śmigałem kilometry. Ostrożnie już do domu dojechałem. Licznik pokazał ponad 100km, z czego jestem super zadowolony. Oby tak dalej! Mało zdjęć, bo to bardziej był dzień walki z czasem, by zdążyć przed deszczem. Zdążyliśmy, a pod domem to już piękne słońce nas powitało. W ten weekend ma padać w Tatrach :( zatem w planie jest chill relax bike foto wieś seszyn! Będzie się działo.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz