Drugi dzień w Tatrach - po Lodowym - Liptovská Teplička - rozruch

Po wczorajszym dniu bolały nogi, oj bolały. Jednak duma nas rozpierała. Nie wiem, kiedy usnąłem, ale spałem mocno. Co dzis? Pani w szale energii chciała kolejny dwutysięcznik zdobywać, ale nie ma mowy. Czas na relaks. Pojechaliśmy zatem do wioski wysuniętej bardziej na południe, do Liptovská Teplička. Po drodze kapitalne widoki na całe pasmo Tatr Wysokich. Skwar już od 9 rano. Dotarliśmy na sam koniec wioski, tam, gdzie żółty szlak pnie się w górę. Idziemy tak daleko, jak damy radę. Pani trzyma się dzielnie. Pod górę asfaltem, w cieniu, a tam mnóstwo poziomek. Obrodziło, nic tylko jeść. Mijają nas auta raz po raz. Leśnicy mają jakiś zlot na górze. Po tym, jak kończy się las, wyłaniają się połoniny. Wschodnia część Tar Niżnych z Kralovą Holą na czele. Jednak nie to dziś jest najważniejsze, radość z dnia wczorajszego i panorama Tatr - to dziś hity dnia. Idziemy łąką, mnóstwo kwiatów, a między nimi krowie placki. Dorwała mnie alergia. Ciężka przeprawa, a do tego atak na gardło i chrypa, która trzymać będzie kilka dni. Posiedzieliśmy chwilę na tej łące w miarę sensownym miejscu, trochę nam zajęło odszukanie Lodowego, Gerlacha i Rysów. Dziś, po wejściu na Mały Lodowy inaczej patrzę na Tatry, większy sentyment, bo chyba w końcu posmakowaliśmy ich naprawdę, po zejściu ze szlaku. I smakują bardzo dobrze.
Zejście w upale. Na chwilę zatrzymujemy się u wypasacza bydła, mieszka w przyczepie na halach, zamieniliśmy kilka słów. Później strome, oj bolesne strome zejście do auta. Upał. Ale zanim wszedłem do auta, zagadałem juhasa, co schodził z hal ze swoimi barankami. Kilka słów, zapytałem, czy mogę zrobić zdjęcie, zgodził się, wyszło dobrze.

Powrót do domu był nie mniej ciekawy. Już w Polsce rowerzysta przed nami się przewrócił, szybko wybiegam z auta sprawdzić, czy wszystko ok. Widziałem go tylko do góry nogami w powietrzu. Był w szoku, ale nie zostawiłem go samego sobie. Później inny kaliber - w jezioranach. Fajne słuchowisko, pamiętam jak byłem mały (wciąż taki się czuję), słuchało się na długich w aucie, szczególnie podczas częstych wyjazdów na Węgry. Słuchamy kolejnego odcinka, któryś tam tysiąc ileś. O czym rozmawiają? O lajkowaniu na facebooku, o celebrytach, którzy pozują do zdjęć, o tym, że szkoła nie ma sensu, że ktoś tam ucieka z domu... Nie dziwi mnie później zachowanie rodaków na ulicy, w sklepie, w pracy czy na drodze. Z kierunkiem w jakim to zmierza ja się nie utożsamiam. To jeszcze nie koniec rewelacji. Kupiłem 4 koszule. Podobały się, z dostawą do sklepu. Spoko. Po obiedzie już w domu jedziemy po odbiór, 15 minut do zamknięcia sklepu. Dostaję paczkę. Mam ochotę otworzyć ją i przymierzać sztukę po sztuce, bo oddać te, które nie pasują. Co słyszę? Krzyk i perswazję, że tak się nie da. A ja czytam na WWW tego sklepu, skądinąd wyższa półka, że się da. Właśnie, jeziorany i poziom społeczeństwa. Jestem gotów na dyskusję, ale po tak dobrym weekendzie, nie będę psuł sobie nastroju. Skończyło się na mojej skardze do sklepu gdzieś tam wyżej.