Zimowy klasyk

to jak Super Bowl czy Wrestlemania, czy nawet finał Ligi Mistrzów. Trasa z Rycerki Kolonii w okolice Śrubitej na Przegibek. Jak co roku, czy jest -30, czy -3, idziemy. Tak było w minioną sobotę. Nie padało, pogoda znośna, okolice zera. Zaskoczyło mnie, że spora część drogi kompletnie nie jest odśnieżona, zatem do czerwonego szlaku musieliśmy przecierać. Były co prawda stare ślady, ale głębokie, oblodzone. Ciężko się szło. Ludzi - żadnego. Nawierzchnia nierówna, koślawa, czasami się zapada, ale nie jakoś tam po pas. Po tygodniu pracy upragniony reset w górach. Jakże inaczej życie teraz wygląda? Dużo lepiej i sprawniej, pomarańczowo. Oby tak dalej! Doszliśmy do szlaku, tablica - ledwo widoczna. Zasypana. Jak zawsze jemy to, cośmy wnieśli, łyk wody i w stronę Przegibka. Szybko idziemy. Śnieg stary, zlodowaciały, brudny. Nic przyjemnego. Gdzieś na szlaku między szczytem Bugaj a Jaworzyną, w miejscu, które określam jako najdziksze w Beskidach, spotyka nas smutny widok - umierające świerki. Przykre. Zaraza dotarła i tu. Co będzie za rok? Pustki, pewnie. Idziemy po śladach, szlaku nie widać, w pewnym momencie ślady nikną, trzeba przecierać, oj ciężko jest. Ale tam gdzie zwykle, czyli w miejscu, gdzie czerwony szlak spotyka się z granicą - widoki. Kawałki Tatr, Fatra... jest cudnie! Choć bywało dużo lepiej. Wspominamy wypad, gdy było -28 i w tym miejscu jeszcze wiało. Ludzi więcej spotykamy. W końcu są ferie. Jest i Przegibek! Jak zwykle inspiracja do zdjęć. Jest wena. Zmieniłem obiektyw na tele, od razu lepiej. Na schronisku jest trochę ludzi, idziemy na piętro. Tam kałamarze hałasują. Ale cóż, jemy, pijemy i idziemy. Zjazdy! Mamy jabłka, stok oblodzony i pusty. Czego chcieć więcej?! Parę zjazdów i schodzimy, a raczej zjeżdżamy do drogi, a tam już nasze kiwi stoi. Był dzień! Klasyk się udał. Obiad w Pszczynie w Sztamferze. No i jest wreszcie na rynku pożądna kawiarnia z panem za ladą, który wiec co ma na młynku. Jest dobrze!