Ekspedycja Sumatra - dzień 19 (26.09) - laba

Dziś dzień przenosin z jednego hotelu do drugiego. Pani kończy dietę po małym kryzysie. Odkryłem, że strasznie długo wracam do formy i sił po trudach dżungli. Ma na to wpływ klimat, woda i przede wszystkim kuchnia z dietą, która nam nie leży. Śniadanie, książki na ławce, wyczekowanie. Zagadałem tak niechcący czy mogą nas podrzucić do hotelu 3 minuty drogi z obecnego hotelu. Nie ma sprawy, zapraszają nas do samochodu. Fajnie, nie trzeba chodzić. Przybywamy do hotelu numer 2. Jest południe, a wczekowanie jest od 14. Nie ma problemu, jakie łóżko, kiedy śniadania, proszę oto klucze. Idziemy na miasto. Naczytałem się o photo panningu, Pani też, zatem próbuję. Idzie lepiej niż przypuszczałem. Ustalamy jutrzejszy wyjazd do okolicznych wiosek, zapowiada się smakowicie. Później Streets of Berastagi, część zachodnia. Bez szału. Śmiejemy się, że z wolna wtapiamy się w miasto. Nie rusza nas już hello mister, ścieki, śmieci, spojrzenia. Idziemy, obserwujemy, kontemplujemy, doceniamy to, co mamy u siebie, szukam kadrów... Przezywamy podróż, po prostu, jesteśmy na Sumatrze i nic nas nie goni. Obiad w jedynej choć trochę Europejskiej knajpie - Cafe Sibayak. Zdjęcia, później kawa. Chciałem potrenować panning, dorwała nas grupka uczniów i łamanym angielskim poprosili nas o wywiad do szkoły, musieli nagrać i zadać obcym proste pytania - jak się nazywasz, co tu robisz i co Ci się podoba w Berastagi. Kłamałem jak z nut, ale niech mają.

Powoli odliczamy dni do powrotu. Niewiele tu jest rzeczy do zobaczenia, a transfer po wyspie są strasznie męczące, jak tu jeździć średnio 30km/h. W sobotę rano do Medan, tam się pokręcimy i w niedzielę 30.09 wylot. Marzy nam się wypad w Tatry, a tam śnieg. Marzą się Sudety i schabowy. Ale tak to jest, my gdzieś tam marzymy o kraju, a w kraju myślimy o wyjeździe.