Kamesznica - Barania Góra

Panią cały tydzień coś pobierało, jednak poprawiło się i zdecydowaliśmy się pojechać (niedziela, 25.11.2018). Z Kamesznicy, bo tam jeszcze nie szliśmy. Na schronisku Przysłop byliśmy dobrych kilka lat temu. Niedziela rano, ciemno, zimno, a my już w kuchni robimy śniadanie. Chce się jechać. No bo co tu siedzieć w domu, skoro dzień krótki, ma nie padać, nic tylko się przejść. Plecaki spakowane, ok. 8.40 jesteśmy już na żółtym szlaku, na prowizorycznym parkingu i ruszamy. Chłodno. O dziwo między żółtym szlakiem, a skrzyżowaniem szlaków Pod Karolówką znajduje się ciekawy las, gdzie o tej porze roku intensywna ciemna zieleń miesza się z rdzawy kolorem liści. Uroku dodaje mgła, która momentami gęstnieje. Ślady po wycince są widoczne, nawet gęsta mgła kompletnie tego nie przykryje. Ciemne kikuty wyłaniają się tu i ówdzie z mgły. Zbliżamy się do schroniska, mgła staje się rzadsza i słońce odbija się od szyb schroniska. Wielka budowla. Widać z zewnątrz, że remont nadal trwa. W środku dobre wrażenie psuje brud, na podłodze i ławkach. Szkoda. O cenach nie piszę, bo sam nie lubię jak inni piszą, narzekają i przeliczają. Pijemy ciepłą herbatę, podziwiamy na ścianach gabloty z kolekcją odznak i innych pamiątek PTTK pana Gerarda. Imponujące. Idziemy na Baranią. Pamiętam ten szlak, szło się w gęstej mgle, po korzeniach w ciemnym lesie. Tego ostatniego już nie ma, korzeni też nie wiele. Wieża stoi, tam gdzie stała, dookoła mleko. Nagle... mgła się przesuwa i na moment, dosłownie kilka sekund naszym oczą ukazują się ośnieżone szczyty Tatr. Nic więcej już nie widzieliśmy. Puste góry, raptem kilka osób, jakiś biegacz, kolarz i my. Jest przyjemnie. Dobrze znowu być na Baraniej. Jest i stoi. Schodzimy czarnym do Kamesznicy zerkając na mapy.cz, szukamy przecinki, jednak odnajdujemy inną ścieżkę, którą schodzimy do auta. To był dobrze spędzony czas, klimatyczny koniec roku się zapowiada. Jest czas na książki, filmy, zdjęcia. Od stycznia zaczynam nowy pomarańczowy rozdział, do którego się z wielką ochotą przygotowuję. Gdzie pojedziemy na grudniowy wypad w góry? Madera odpadła, zostają Bieszczady i Sudety... zobaczymy.