Tour de Barania

Niedziela, 9.00 rano. Przyjeżdżamy do Węgierskiej Górki, zrzucamy rowery, jazda. Daleko nie ujechaliśmy, bo jest piekarnia. Kawałek ciasta na drogę. Taki zwyczaj, dobrze jest mieć coś słodkiego. Cesarski trakt, później - strach się bać - Kamesznica. Prymicje, wioska wystrojona, oj będzie się działo. Ale Kamesznica to koszmarny podjazd, pionowa ściana, gdzie najwięksi wspinacze wymiękają. Pani pcha rower, ja kręcę, ale muszę robić przerwy, bo pompka mi wyskoczy uszami. Później zjazd w stronę Istebnej, wspinaczka, ale mniejsza, Czarna Wisełka i tłumy. Ale przed nami odkrycie tego sezonu - Biała Wisełka, coś naprawdę ładnego, taka ukryta perła Beskidu Śląskiego. A myślałem, że już wszystko widziałem. Niebieski szlak, pusty, czysty potok, ściana skał, coś a la Pancake Rocks. Później suniemy pod górę krętymi dróżkami, pustymi na dodatek, dookoła zieleń. Żadne tam wycinki. OJ ładnie tu. Dojeżdżamy do żółtego, solidnie zmęczeni, wpychamy rower na grzbiet, później Magurka Wiślańska, Radziechowska i zjazd w okolice Lipowej. Padamy. Nasz gpsies się zawiesił, a może to przez wybuchy na słońcu ? Może. Ostatni odcinek już nam nie "śledzi". Bliskie mi okolice Twardorzeczki i Radziechów pokonujemy ledwo kręcąc, a wjazd na Matyskę dobija nas ostatecznie, tam nieco dłuższa przerwa. Dzień ma się ku zachodowi, ale korzystamy z tego, że jest długi. Dojazd do auta. 60km, jakieś 9 godzin kręcenia. Pięknie było! I piekielnie trudno, ale tak miało być. Polecam różne konfiguracje objazdu. Beskid Śląski pieszo przeszliśmy, ale rower daje zupełnie nową perspektywę.