Puszcze Polski - Puszcza Niepołomicka

w weekend majowy rzadko się zapuszczamy gdzieś dłużej lub dalej - albo oszczędzamy urlop albo nie chcemy jechać, bo wszędzie pełno ludu. Mieliśmy plan jechać w Beskid Niski, ale prognozy były złe. Ponieważ chcieliśmy wypróbować bagażniki rowerowe, wybór padł na projekt "Puszcze Polski". No więc na pierwszy rzut - powrót do Puszczy Niepołomickiej. W październiku zeszłego roku byliśmy tam po raz pierwszy. Dojeżdżamy, a termometr pokazuje tylko 7 stopni, mżawka, mgła, beznadzieja! Jestem zmierzły. Ruszamy, plan był pieczołowicie przygotowany - na kawie rzecz jasna. Najpierw Wielkie Błoto, ale było zbyt wielkie, bo nie dało się rowerem wjechać. Później wjeżdżamy na czerwony szlak i jedziemy w kierunku bazy wojskowej. Ciekawe, obszar ten na mapie papierowej jest kompletnie szary, google maps pokazuje dużo więcej. Znaki ostrzegają z daleka, że jak zrobisz krok w złą stronę, zginiesz, albo zostaniesz kaleką. Nie może być lepszej zachęty, aby podejść bliżej. Następnie na wschód do Rezerwatu Długosz Królewski, później północ do ośrodka hodowli Żubrów - żadnego nie spotkaliśmy, później przed siebie. Prawie 40 km w mało rowerowym stroju, ale na początek nie jest źle. Wczoraj widzieliśmy film "Strategia Mistrza" jak to Armstrong wygrywał na Tour de France. Dziś ze mną było odwrotnie - słaby i poddenerwowany. Słaby, bo alergia i leki, które drenują mnie z energii, stres - wynika z tych rowerów na dachu, mam fobię, że one spadną. Ale te rzeczy przeminą z wiatrem. W każdym bądź razie - pierwszą puszczę uznajemy za zaliczoną, czas na kolejne. Wygląda na to, że w tym roku co najmniej jeszcze jedną "zdobędziemy".