NZ II - dzień 5 - Picton - Nelson - Richmond – Takaka

Kolejny dzień transferowy na północ w kierunku naszych zaplanowanych tras. Najpierw Queen Charlotte Sound. Kręte drogi, jak jest jakiś lookout, to stajemy. Ładnie, niemniej to nie nasz klimat. W planie był niewysoki i mało uczęszczany szczyt Mt Duppa, jednak czas i bieżąca sytuacja nam nie pozwala na jego zdobycie. Nelson, bogate i ładne miasto, żyje portem. Richmond, jeszcze ładniejsze. Tu zatrzymujemy się, idziemy do Richmond Mall. Kupujemy wreszcie w Vodafone kartę sim, mamy numer telefonu i - co ważniejsze - dane komórkowe. Można wczytać mapy w Google Maps, łatwiej się pojedzie. Taka karta kosztuje tu ok. 30 NZD, jest ważna 30 dni i mamy dzięki rożnym promocjom ponad 1GB danych, to naprawdę sporo, na mapy, prognozy pogody i maile. Nasz błąd polegał na tym, że nie kupiliśmy takiej karty zaraz na lotnisku w Christchurch po przylocie. Za dużo ludzi stało przy ich stoisku. Jednak po raz kolejny sprawdza się zasada survivalu - jak czegoś potrzebujesz mniej lub bardziej, a jest to dostępne, korzystaj, bo drugiej okazji może w ogóle nie być, albo długo przyjdzie na nią czekać. Jest czas i na kawę. Nasza średnia, to jedna kawa w tygodniu, jednak na takich ekspedycjach warto kosztować w rożnych miejscach.

Kolejny przystanek to Marahau, czyli początek Abel Tasman Track. Tam załatwiamy wodną taksówkę, która zabierze nas za 3 dni z Totaranui. Mailowałem do nich kilka dni temu chcąc zabookować to online, stwierdzili, że są wolne miejsca i poprosili bym mailem wysłał im dane karty kredytowej. Hmmm ufam ludziom, w szczególności Nowozelandczykom, ale chyba nie aż tak. Toteż zdecydowaliśmy się pojechać tam, w sumie po drodze, i osobiście zapłacić. W ramach biletu mamy też parking na samochód. Zostaje ostatni element dzisiejszego dnia - Takaka. Tam mamy nocleg. Znowu kręte drogi, prowadzą przez Takaka Hill. Stad rozpościerają się widoki na Park Narodowy Kahurangi. Jednak od tych zakrętów mam mdłości. Pani kieruje autem i robi to profesjonalnie. Docieramy do Takaka i..... wielkie rozczarowanie. Nie takiego poziomu pokoju się spodziewaliśmy. Trudno, postanawiamy, że wytrzymamy tu 4 noclegi, jeden przed Great Walk, 3 po nim, mieszkaliśmy w sumie w gorszych warunkach. Nora. Miasteczko też nie wygląda lepiej, przypomina odludzie zapomniane przez świat. No bo komu by się chciało przedzierać przez te zawijasy. Biednie, skromnie, byle jako. Nic tu nie ma poza darmowym hot spotem i dwoma knajpkami. Nawet DOC ma dziwne godziny otwarcia. Mam wrażenie, że fala turystów zatrzymuje się na Abel Tasman i dalej nikt normalny nie jedzie. Zostają tylko zabłąkani i poszukiwacze perełek, o których nie wspominają przewodniki, czyli tacy goście jak my. Po rozpoznaniu terenu przepakowujemy plecaki, jutro ruszamy na nasz pierwszy nowozelandzki Great Walk.