Sudety III - z Warszawy w Sudety - dzień 0

to był intensywny tydzień, najpierw 2 dni szkolenia w Stolycy. Z doświadczenia wiem, że powrót z Warszawy w piątek, to nie lada wyzwanie. Wszędzie pełno ludzi. Początkowo miałem zarezerwowanego Polskiego Busa, którym dojechałem do Warszawy. Całkiem przyjemnie się jechało, klima, komfort, gniazdko do ładowania sprzętu, słowem - Ameryka. Jak pojawiła się opcja wyjazdu w Sudety w piątkowy wieczór, zamieniłem Busa na pendolino. Nie jechałem - spróbuję, tak sobie pomyślałem. Kilka klików i bilet powrotny kupiony. Piątek 16, Dworzec Centralny, tłumy, pociągu brak. Przyjeżdża spóźniony 15 minut. Ok, zdarza się. Wchodzę do wagonu - sauna. Co u licha ? - myślę sobie. A racja, to przecież PKP. Myślę - nie włączają klimy, przecież zaraz Warszawa Zachodnia, włączą, jak już wszyscy wsiądą. Kolejna stacja mija i nic. Gorąc! Wchodzi pani konduktor, mówi, że próbują włączyć. Za minutę, dosłownie, wchodzi ponownie i mówi, że nie ma bata, klimy nie da się włączyć. Sugeruje, aby rozsiąść się do innych wagonów, bo jeszcze sporo miejsca. Kolega idzie do pierwszej klasy, ale tamtejsi pasażerowie nawet nie mają ochoty przygarnąć biedniejszych pasażerów. Cóż... życie. O 22 wylądowałem w Bobrownikach, zaczyna się Sudecka Przygoda numer 3.