Dojechaliśmy do końca drogi, tam gdzie żółte kółko oznaczające przystanek autobusowy. Uwielbiam takie miejsca, o których świat zapomniał. Rok temu byliśmy w Moszczańcu w Beskidzie Niskim. Wysiadamy, przed nami olbrzymi budynek, szczelnie zagrodzony, niedokończony i jakoś tak pusty. Idziemy przed siebie. Nagle okazuje się, że dookoła nas wysokie ogrodzenie, z jednej i drugiej strony. Idziemy dalej, na trawie świeże ślady opon dużego samochodu. Mamy lornetkę, fakt widać jelenie. Ale czyj to teren, czemu ma służyć - nie wiadomo. Żadnej żywej duszy, pola i to ogrodzone. Dochodzimy do końca ścieżki - ogrodzenie. Koniec. Cisza, gorąco i te wielkie połacie nieznane, nieopisane... Dziwne. Ale to lubię. Cóż, jedziemy do Bystre, tam remontowana cerkiew. Później w okolice Smolnika w kierunku Sanu. Tu pod nogami znajduję żmiję zygzakowatą. Podniosło ciśnienie, jednak mam już troszkę doświadczenia z Tasmanii, więc wiem, że żmija jest bardziej wystraszona ode mnie i szybko uciekła w trawę. Tak minął dzień regeneracji. Uwielbiam wpatrywać się w mapę i szukać, szukać, kombinować, gdzie i jak dostać się do unikalnych miejsc, których nie brakuje.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz