Długi weekend w Bieszczadach - dzień 4 - Dwernik - Otryt - Polana

Otryt fascynował, ciekawił i kusił mnie od dawna, w wielu przewodnikach czytałem, jaki to dziki teren, itd. Jak dziki, to muszę tam być. Kolejny dzień, to właśnie TA wyprawa, słynny Otryt. Byłem podekscytowany. Nogi bolą, oj bolą... Trzeci dzień z rzędu góry, ani chwili wytchnienia, jednak trzeba zdążyć przed deszczami, które wg prognoz nadchodzą. Pobudka po 5.00, po 6 wyjeżdżamy do Dwernika. Zostawiamy auto przy niebieskim szlaku i ruszamy - pierwszy cel - Chata Socjologów. Poranek jest gorący. Początek trasy - odwrotnie, nic specjalnego, pod górę ładnym lasem, choć nadal jestem w trybie ZAZ, jednak szału nie ma. Chatka Socjologów - ciekawe wrażenie, spłonęła, szybko ją odbudowano. Jeden gość rąbie drewno, drugi - wygląda na gospodarza - wita się z budzącymi się wczasowiczkami/studentkami, dookoła biega wcale niegroźny wilczur. Ciekawy klimat. Parę zdjęć, łyk wody i do przodu. Wschodnia część Otrytu jest taka sobie, gdzieś w połowie idąc na zachód zaczyna się nieco inny klimat, las gęstnieje i dziczeje. Raptem kilka osób spotkaliśmy idąc grzbietem. Kilka śladów dzikiej zwierzyny, nic nam nie wyskoczyło na szlak, czyli lekki zawód. Jednak jestem bardzo zadowolony, że przechodzę to pasmo, w końcu widzę, że Bieszczady to nie tylko połoniny, Rawki i Tarnica. To również dziki teren niskich gór, dookoła których mieszkają biedni ludzie, żal czasami patrzeć, jak wyglądają ich chatki, mój dziadek by to nazwał "lepianki". Podobne widzieliśmy na Tasmanii w Queenstown. Po ponad 2 godzinach marszu grzbietem dochodzimy do skrzyżowania, idziemy w prawo drogą schodząc do Polany. Mało ciekawa, nieco monotonna trasa. Nadchodząca burza i grzmoty trochę nas dopingowały. Polana - malutka wioska, ale ładna. Krowy się pasą, patrzą na nas wesoło, a mnie marzy się sklepik Odido i lody. Mam smaki w Bieszczadach, tu jak nigdzie słucham głosu mojego organizmu. Po Odido, Wilcza Jama, pstrąg - polecam.