Dookoła Tasmanii - dzień 17 - 6.12 - Kieliszek wina

W Polsce jak planowaliśmy trasę, zaklinałem się, że na Freycinet nie pojedziemy, bo po co. Wszyscy tam jadą, a ja lubię nieprzetarte szlaki. Ponieważ pogoda pokrzyżowała nam górskie plany, a czas płynie nieubłaganie, nie było wyboru. Z drogiego i nudnego Bicheno  jedziemy na południe na półwyspie Freycinet. Sezon już się rozpoczął. Na parkingu sporo samochodów. Idziemy najpierw Hazards Beach Track z parkingu, pełno wodorostów i muszli, później Isthus Track około 30 minut i odpoczywamy na słynnej plaży Wineglass Bay, 2 godziny w nogach. Szału nie ma. Idąc dziś planujemy wyprawę w Bieszczady, tak mamy. Myślimy o trasach,  miejscach, oczywiście z noclegiem w Wołosate. Będąc tam, myślimy o nowym. Na plaży wyleguje się kilka osób, wśród nich kangura skacze i żebrze o jedzenie. Wracamy do parkingu idąc Wineglass Bay Track. Sporo azjatyckich turystów, którzy mają blade pojęcie jak zachować się - jak by nie było - na łonie przyrody. Nad plażą jest punkt widokowy, z którego warto obejrzeć całą zatokę. Głazy, które są tuż obok punktu widokowego mają chyba z kilkanaście, jeśli nie kilkadziesiąt metrów średnicy! Niewiarygodny widok. Wypad całkiem udany, ale uciekamy stąd. Kierunek jest jeden - południe. Po drodze zatrzymujemy się w Swansea, aby zatankować i zjeść. Jemy rekina, całkiem popularną rybkę w tych rejonach. Jesteśmy już przejedzeni rybami i frytkami. Trzeba pomyśleć o diecie. Po drodze zatrzymujemy się w Kelvedon Beach - absolutnie genialną i widokową plażę, która moim zdaniem bije na głowę Wineglass Bay. To jest miejsce! 2 ludzi spaceruje, zamiast tłumów na słynnej plaży. Docieramy do Triabunny, tam znajdujemy przy drodze całkiem fajny motel. Zostajemy 2 dni. Wioska mała, jak wiele takich, port, droga, parę sklepów i oto chodzi.