NZ III - Dzień 15 - 12.11 - Fiordland

Już 15-ty dzień, zaczynam tęsknić… ale za Nową Zelandią. Na dziś prognoza była jedna - cały dzień leje. Mało tego, na najbliższe 2 dni to samo, deszcz. Od rana myślimy jak przeorganizować się, wielka szkoda, że żadnej z wypraw górskich w Fiorlandzie nam się nie uda zrealizować. Opady sięgają tu ponad 50mm na dzień. Ciężko chodzić po wiosce, a co dopiero w górach. Co robimy? Na przekór pogodzie ruszamy przed siebie i wyciskamy co się da. Rano jedziemy do sąsiedniego Te Anau. Wizyta w information center. Przychodzi dwóch gości i prosi o tickety na Milford Track. Zazdroszczę dostania się na trasę, ja miałem to szczęście rok temu na Overland, ale pogoda… koszmar. Nie mają tęgich min. Później idziemy do zatłoczonego Sandfly Cafe… najlepsza moccha, jaką tu piłem. Genialna. W kawiarni spoglądamy jeszcze na prognozy pogody i kupujemy na jutro bilet na rejs po zatoce Milforda. Byliśmy tam, ale takie rejsy nigdy się nie nudzą. Skoro już tu jesteśmy i pogoda nie pozwoli pójść w góry, bierzemy rejs. I tak był na planie. Jest południe, co robimy? Jedziemy do Te Anau Downs, miejsce oddalone około 20 minut na północ od Te Anau, upatrzyłem tam ścieżkę do rzeki Eglinton. Nie ma tam szlaku, na folderach nie ma o tym słowa, więc spełnia wszelkie kryteria, by w taki dzień, jak dziś spenetrować to miejsce. Idziemy szutrową drogą przez las, widok marne, ale przynajmniej ruszamy się. Trochę sipi deszcz, mamy kurtki. Po godzinie doszliśmy do rzeki, ciężki chmury nadchodzą… robię zdjęcia i jak nagle lunął deszcz… schowaliśmy się pod drzewem, poczekaliśmy, wróciliśmy. Kilka zdjęć z tego zakątka jeziora Te Anau. Pani mówi - jedziemy dalej na północ. Raz pada, raz przeciera się niebo. Co jest dalej? 20 minut drogi mamy Mirror Lakes, które znamy i co z tego? Raz po raz pojawiają się kapitalne widoki, jak tylko jest wjazd na rancho, pani zjeżdża, ja wyskakuję z auta niczym dzikus chcący pożreć te widoki i robię zdjęcia. Dolina Egliton, spora zatoczka na auta, oczami wyobraźni widzę te widoki, a w realu - kontury gór i mgła. Zawsze mówiłem, że im gorsza pogoda, tym lepsze okazje do zdjęć, ale czemu tutaj i teraz? Docieramy nad jeziorka, w dobrej pogodzie odbijają one idealnie okoliczne góry, ale dziś… pływają kaczki i niewiele widać. Cieszę się mimo wszystko z każdej sekundy, którą tu spędzam. Nie mam prawa narzekać. Być tu drugi raz w życiu, to przywilej. Wracamy do Te Anau. Po drodze kolejne stopy na zdjęcia. Obiad jemy w The Ranch, żebra jagnięce… odlot. Spóźniliśmy się do naszego hotelu, recepcja tylko do 18. Na drzwiach kartka A4 z moim nazwiskiem z hasłem „late arrival”, wskazaniem numeru pokoju i prośbą, by przyjść jutro rano. Pokój otwarty, z kluczami w środku. Bajka. Jest 19.48, gram już christmasowe utwory, jest przyjemnie, czas się wyciszyć, uspokoić i cieszyć się niedzielą, wieczorem i jutrzejszym Milford Sound. Będzie lało, będzie wiało, a my płyniemy - znowu. Jest wspaniale. Dziś wycisnęliśmy bardzo dużo z dnia, który wyglądał na taki, że spędzimy go z książkami.