Urocze Roztocze - dzień 1 - Puszcza Solska

Wczoraj (11.06) przyjechaliśmy na Roztocze. Pierwszy raz. Już w czasie jazdy zastanawiałem się, czy zwrot z inwestycji będzie odpowiedni. No bo lasy i łąki są bliżej nas, a tu jednak trzeba się najechać. Okolice Krakowa i dalej na wschód - strasznie męczące na drodze. Dwóch handlarzy samochodów z nieśmiganymi nówkami jadąc wolno praktycznie zablokowało autostradę. Tiry ich wyprzedzały i masz... tłoczno. Później po zjeździe z A4 jedziemy fatalną nawierzchnią, a skoro droga prosta, to co niektórzy dziczeją. Przyjeżdżamy do miejsca noclegowego, wychodzi do nas właścicielka i już sobie nagrabiła. - no chodźcie, byle prędko, nie mam czasu - wali tekstem na powitanie. Ja chcę na Słowację. Tam przynajmniej ich nie rozumiem. Później było jeszcze kilka innych kawałków - żeby nie stawać na nowej trawie, a dookoła klepisko, że nie wiadomo co nowa, a co stara. Rowery w garażu proszę ułożyć tak, aby inne się zmieściły. A miejsca na 20 kolejnych. Polska. No nic, padliśmy. Co dziś?

Podjeżdżamy z rana do Józefowa. Tam zaczynamy. Najpierw Kirkut, jest około 9 rano i już gorąco. Później lasami na południe w stronę wioski Osuchy. Sporo jest wody w lesie, ogromne kałuże, które przejeżdżamy wprost. Wiele też jest miejsc pamięci z drugiej wojny św, czy chociażby z Powstania Styczniowego. Minęliśmy Osuchy, patrzę na kolejny punkt na mapie, jedziemy na północ. Musimy przekroczyć potok Studzienica. Mały to on jest na mapie, ale dziś - wody do kolan. Co robić? Jechać dookoła, stracimy z godzinę. Nic, idę. Podwijam nogawki, idę z rowerem. Woda czysta, żelazowy kolor, przypomina potoki z Sudetów. Ukojenie dla nóg. Pani za chwilę za mną. Odważyła się. Trasy rowerowe tutaj są wyasfaltowane, jeździ się na nich wybornie, a do południa nie ma prawie ludzi. Kolejne wyzwanie to objechanie stawów Komań. Na mapie mamy zaznaczone ścieżki. Jesteśmy w okolicach miejsca pamięci po Bitwie pod Kobylanką. Bardzo dziki teren. Przykra niespodzianka nas spotkała, ścieżka jest zagrodzona przez leśników, bo właśnie tu posadzili drzewa. Nic, zawracajmy. Chce nam się pić, i to bardzo. Byle do wioski. Wracamy inną drogą, teren podmokły i mnóstwo mrówek. Oblazły Panią, mnie też. Zabójcze nie są, ale ugryzienie boli. Jedziemy w stronę Huty Różanieckiej, miejsce gdzie czarny szlak łączy się z niebieskim Szlakiem Szumów. Tanew. Odkrycie dnia. Piękna rzeczka wije się i urzeka swoją czystością i kolorem. Siadamy na mostku, moczymy nogi. Niewiele osób dookoła. Na północ od Huty jest wzniesienie, skąd roztacza się ładny widok na południe. Wody uzupełniamy na parkingu Rebizanty. Tłum. Wpadłem na dziki pomysł, aby wjechać na niebieski szlak. Tak szybko jak wjechaliśmy, tak szybko stamtąd uciekliśmy. Tłum, dziki tłum ludzi. Bez maseczek. Jedziemy drogą. Susiec, ładna miejscowość. Jest sklepik, uzupełniamy płyny, jemy i w dalszą drogę. Z południa nadciągają chmury, ciemne chmury. Do Józefowa jedziemy kawałkiem Green Velo. Osobny pas na rowery, ładne tereny, da się jechać. W końcu docieramy do samochodu. 77km. Padam. Sznur aut jedzie w obie strony. Mam nadzieję, że nie zostają na weekend. W Zwierzyńcu jak na Krupówkach. Ja chcę na Słowację. Poznajemy Polskę, przypominamy sobie, jakie patologie widuje się w terenie. Ale żeby nie było tak negatywnie, Roztocze pokazało dziś swój urok z rzeką Tanew. Jest gdzie jeździć, a kajaki kuszą. Do domu dotarliśmy około 17, kwadrans później zaczęła się burza i ulewa. Farciarze z nas. Wieczorem golf, wraca PGA, wziąłem laptop na tę okazję.