Ekspedycja Sumatra - dzień 8 (15.09) - Ketambe

Prawdziwa sumatrzańska dżungla zaczyna się tutaj. Noc była niespokojna. Coś buszowało na dachu naszego domku, coś w naszych workach. Rano okazało się, że mysz dobrała się do bananów, które zostawiliśmy w worku na stole. Mieszkamy w małej drewnianej chatce, choć właścicielka mówiła, że to „big room”. Ubikacja jest osobno, strasznie śmierdzi. Woda jest z rzeki, jak ją słońce podgrzeje, to będzie ciepła, zatem myć trzeba się za dnia. Wstajemy po 8, do „jadalni”, która mieści się w głównym budynku mamy jakieś 20 metrów. Dosłownie po 5 minutach od wyjścia z chatki swędzi mnie w 4 miejscach, i w kolejnych, i jeszcze kilku. Czekamy na śniadanie, drapiemy się, psikamy muggą, smarujemy fenistilem, tak w kółko. Tak, prawdziwa dżungla jest tutaj. Widać ją na wyciągnięcie dłoni. Jest za rzeką, która niemal graniczy z naszym domkiem. 9 rano, upał. Na śniadanie omlet, naleśnik z papają, Pani owoce z muesli. Nic innego tu się nie znajdzie. Idziemy nad rzekę, dwóch lokalsów kąpie się w stroju Adama. Niezłe miny mieli, jak nas zobaczyli. Dżungla. Wysokie drzewa już od brzegu, gęstwina, przez którą ciężko się przedrzeć. Dziś mamy dzień rekonesansu. Bierzemy co trzeba, idziemy pochodzić po wiosce. Mniej domków, mniej śmieci, mniej ludzi. Droga, małe pobocze, krawężnik, a tuż za nim dżungla. Wow, dociera to dopiero teraz do mnie. Jesteśmy w niezwykłym miejscu. A to swędzenie jeszcze potęguje ekscytację i ją uwiarygadnia. Z napotkanymi ludźmi rozmawiamy po angielsku, uczymy się podstawowych słów indonezyjskich. Na drodze starsza pani ma swój lokal gastronomiczny, bierzemy po kokosie. Trzeba się nawadniać. Jej mąż bierze tasak, rozłupuje owoce, pijemy. Ten smak! Po powrocie z Pindrą (właściciel lokalu) ustalamy plan na najbliższe 3 dni, wyruszamy jutro o 9 w dżunglę, średnio 6-8 godzin chodzenia. Woda raczej jest pitna, ale może nam zaszkodzić, lepiej przegotować. Przewodnik na górę Kemiri też już nagrany, zatem pozostaje wypocząć przed wyprawą w las.