RPA - dzień 15 - Durban i Winterton

Piątek, 17.11. Wczoraj moja babcia miała urodziny, z każdego zakątka świata do niej dzwonię. Nie inaczej było i tym razem. Dziś rozstajemy się z piękną St. Lucią, najmniej afrykańskie miasto, w jakim spaliśmy do tej pory, lokal też wyborny. Co zrobić, realizujemy nasz plan, wspomnienia pozostaną na długo. Ponad 400 km przed nami, zatrzymujemy się w "hidden gem" - małej wiosce Tinley Manor, ładna plaża, choć nie mnie to oceniać. Pogoda jest zupełnie inna, 20 stopni, słońce świeci od czas do czasu przykrywane chmurami. Widać jak ogromne statki płyną z i do Durbanu. Chwila na wyprostowanie kości. Wracają wspomnienia z down under. Jedziemy dalej. Postanowiliśmy, że nie zatrzymujemy się w Durban. I mieliśmy rację. Im bliżej tego miasta, ruch się nasila. W pewnym momencie autostrada M2 ma pięć pasów i 4 poziomy. Duże bogate miasto. Regionów ze slamsami jest stosunkowo mało, choć to, co widzimy, też przeraża. Charakterystyczne są budowy. A buduje się tu wszystko. Od St. Lucii kontynuowana jest autostrada, długo przed Durbanem widać mnóstwo dźwigów. Ludzie mają prace. Wjechać tam do centrum Durbanu w piątek w południe to strzał w kolano. Nie warto. Tym bardziej, że jutro chcemy iść na Cathedral Peak i dzień później rozpocząć 4-dniowy trekking na Mafadi, a do tych rzeczy musimy się nieco przygotować. Jadąc M3 na północ od Durbanu zmienia się radykalnie krajobraz. Jest on "zadbany" i poukładany. Wygląda bardzo znajomo, pola, pastwiska, krowy. Jest nieafrykańsko i to totalnie. Mijają nas najnowsze modele Land Roverów, Mercedesów, Porsche, Jaguarów i innych takich. Wyłania się Drakensberg. Pierwsze co widzę, to ośnieżone góry. Przeraziłem się. Zjazd z autostrady M3 w kierunku Wintertonu ujawnia ogrom tego pasma. Jest pięknie. To nie Afryka - można pomyśleć. Cathedral Peak, niesamowicie charakterystyczny szczyt jest widoczny z daleka. Nie widzę śniegu, oby tak było. Wczekowujemy się, robimy obiad, pakujemy się na jutro i na Mafadi. Pogoda ma być dobra.

Ponieważ wyjechaliśmy z regionu, w którym istniało teoretyczne zagrożenie malarią, zastanawialiśmy się ile komarów widzieliśmy do tej pory - Pani szybko policzyła, 10 w ubikacji w iSimingaliso i 1 zagubił się w aucie. Tyle. Co nie oznacza, że problem należy bagatelizować. Zachowaliśmy podstawowe środki bezpieczeństwa, spray mugga, korzystaliśmy z niego rano przed każdym safari, długie rękawy, pora pobytu też nie jest tak całkiem deszczowa, po nocy też się nie szwendaliśmy. Niemniej, niektóre przewodniki potrafią sprawę wyolbrzymiać. Zdrowy rozsądek przede wszystkim.