Pogórze Kaczawskie - dzień 1

po długim wyczekiwaniu w końcu pogoda była na tyle przyjazna, że pojechaliśmy na weekend w góry, a ponieważ mamy wiosnę - kierunek jest tylko jeden - Sudety. Gdzieś jakoś wpadły mi w oko Góry Kaczawskie, byliśmy tam tylko raz, chyba w 2008 przy okazji dwutygodniowego pobytu w Szklarskiej. Pojechaliśmy zdobyć Baraniec, wiadomo - Korona. Tak więc otworzyliśmy mapę, traski zostały zaplanowane głęboką zimą no i się pojechało. Nocleg w bardzo zadbanym miejscu w Lubiechowej, gospodarz nie sprawiał wrażenia super entuzjastycznego, ale co tam, cena, czystość, komfort i wielkość pokoju się zgadza, więc nie ma co narzekać. Pierwszy dzień, bardzo płaski, ale to chyba dobrze, bo formę trzeba wypracować. Zaczynamy w malutkiej wiosce Siedmica i idziemy przez Rezerwat Wąwóz Siedmicki, jak się później okaże - hit dnia. Widać, że nikt tędy nie chodzi. Skoro tuż po zimie jest on tak zarośnięty, to latem jest tym bardziej. Bez wątpienia jest to jedna z wielu perełek tego obszaru, a takie uwielbiam wynajdywać. Idzie się wzdłuż rzeki Młynówka, po obu stronach ściany skalne, drzewa - jak się przewróciły, tak leżą, niczym, w Białowieży. Trochę trzeba się po gimnastykować. Kilka razy przeskakuje się przez rzekę. Dookoła kolory dość smętne i blade, jeszcze nic nie kwitnie. Później skręcamy na niebieski szlak i jest dość monotonnie aż do czarnego szlaku prowadzącego przez Rezerwat Wąwóz Myśliborski. Oznakowanie jest marne, a ponieważ drzewa leżą w stylu białowieskim, łatwo się wkręcić. My też się wkręciliśmy, zamiast dołem przy rzece - my górą, ale za to jakie widoki. Tam nikt nie chodzi, i jest pięknie. W takich sytuacjach zawsze schodzimy do rzeki, bo jak nawet szlaku nie będzie, wyjdziemy "gdzieś". Dochodzimy do ścieżki przyrodniczej prowadzącej od i do parkingu w Myśliborzu. Kolejny bardzo ładny kawałek usiany przylaszczkami. Później pola, lasy, miłe chodzenie, choć czuć to w nogach. Dochodzimy do górki Radogast, wchodzimy na wieżę widokową, później ścieżkami rowerowi już do auta. Co ciekawe, mnóstwo tu jest małych ambonek przy drogach, taka miniaturka, wchodzisz, siadasz, kładka na nogi i siedzisz i czekasz, aż zwierzyna przejdzie. Dzień naprawdę fajny, pierwszy weekend w tym roku, Sudety - wiadomo, czuć klimat. Na pewno warto tu wracać, pola i lasy są ogromne, górki to nie są jak widać ambitne, ale na marzec po ciężki tygodniu pracy - w sam raz.