Las

abstrahując od relacji z wyprawy na Podlasie (już 5 tygodni minęło od powrotu, jak ten czas leci) życie toczy się dalej. Kilkudniowe serie deszczowych dni - przybijają. Jednak jak jest święto, trzeba świętować. Jeśli nie da się w góry, to jakikolwiek plener, czyli nasz las. Mamy takie miejsce. Cieszy chwila z naturą, cieszy to, że jest się w lesie, gdy reszta narodu za biurkami. Wiem, nieładnie tak. Godzinny spacer, ale jakie kolory! Zawsze coś się znajdzie, jak nie grzybka to laleczkę voodoo albo coś w tym stylu. To na jednej z naszych przecinek, patyk wisi wzdłuż drzewa, dość nie naturalnie. Patrzę... zaraz zaraz, coś na nim jest, jakieś naczynie, czy co ? To głowa, jakiejś lalki. Strach podejść, strach patrzeć, jeszcze zamruga... Pod spodem dziecięce ciuchy porozrzucane, piłka do gry... hmm... dziwne.